William Szekspir „Romeo i Julia” - Czy historia Romea i Julii budzi współczucie czy jest ci obojętna? Wypracowanie

Historia dwojga kochanków z Werony spisana przez Williama Szekspira bardzo mnie poruszyła. Jest to przepiękna opowieść o sile miłości, ale i o nienawiści, która jest w stanie zniszczyć wszystko, co spotka na swojej drodze. Tytułowi bohaterowie tragedii Szekspira - Romeo i Julia, pochodzą z dwóch nienawistnych sobie rodów - Kapuletów i Montekich. Zakochują się w sobie miłością szaloną, romantyczną, niemożliwą do spełnienia z powodu nienawiści, jaka panuje pomiędzy ich rodzinami. Ich szczęście nie może się urzeczywistnić, stać prawdą.

Kochankowie muszą kryć się ze swoimi uczuciami, pewni, że jeżeli sekret się wyda, zostaną na zawsze rozłączeni. Chociaż jest to historia opowiadająca o pięknej miłości - miłości odwzajemnionej, jest to jednocześnie opowieść przepełniona smutkiem, nostalgią i cierpieniem. Romeo i Julia walczą o swoją miłość. Nie pozwalają, aby waśnie rodzinne doprowadziły do upadku ich uczucia. Stosują różne fortele, aby tylko przetrwać w miłości razem.

Jestem pod wrażeniem zachowania kochanków z Werony. Julia, chociaż może wyjść za mąż za bogatego i pięknego Parysa, woli zostać żoną Romea, którego kocha. Wybiera miłość i choć początkowo się waha, wypija tajemniczą miksturę-truciznę, dzięki której zapada w sen przypominający śmierć. Miała zostać przebudzona przez ukochanego. Podziwiam odwagę Julii i jej siłę czy wolę do bycia razem z ukochanym pomimo wszelkich przeciwności losu. Romeo z kolei udowadnia, że życie bez ukochanej staje się dla niego niczym. Na wieść o domniemanej śmierci Julii, postanawia iść do jej grobowca i tam zabić się u stóp jej bezwładnego ciała.

Szczególnie poruszyło mnie zakończenie tej wspaniałej tragedii, kiedy to bolejący nad śmiercią Romea i Julii rodzice Kapuletów i Montekich postanawiają na zawsze się pogodzić i już nigdy więcej nie terroryzować miasta swoją obopólną nienawiścią. Coś tak wspaniałego, jak miłość, doprowadza do zbudowania zgody na fasadach wieloletniej zawiści. Losy Romea i Julii wzruszyła mnie do głębi. Na podobną historię nie można pozostać nieporuszonym. Bohaterowie z Werony stali się symbolem romantycznych i tragicznych kochanków wszechczasów.

Ich dzieje stały się inspiracją dla wielu artystów całego świata - nie tylko w literaturze, ale i architekturze, malarstwie itp. Ich dramatyczne losy chwyciły mnie za serce. Nigdy wcześniej nie czytałam o tak niezwykłych przygodach dwojga ludzi, którzy dzięki miłości odnaleźli swoje przeznaczenie. Współczułam Julii, kiedy musiała uciekać się do otrucia, aby nie musieć wychodzić za mąż za człowieka, którego nie kochała. Żałuję, że ich historia skończyła się w taki smutny sposób. Zakończenie dzieła Szekspira było niezwykle poruszające.

Zacietrzewienie obydwu rodów - Kapuletów i Montekich nie dało miłości odpowiednich warunków do jej rozwoju. Romeo i Julia musieli ukrywać swoją radość przed całym światem. Żal mi ich rodziny, która o tragedii dowiaduje się, kiedy wszystko już stracone. Zgoda pomiędzy rodzinami jest jedynym dobrem, jakie może pozostać poi śmierci obojga ludzi. Dzięki pojednaniu się wrogów, śmierć Romea i Julii staje się wartościowa, a nie bezowocna czy daremna.

Współczuję głównym bohaterom tragedii Williama Szekspira. Ich losy budzą we mnie litość. Ich sytuacja nie jest godna pozazdroszczenia. Kochankowie muszą przezwyciężyć wiele przeciwności losu i podziwiam ich za ich hart ducha i wolę walki o uczucie, którego są pewni. Historia Romea i Julii poruszyła miliardy ludzi na całym świecie. Dzieje ich miłości to przepiękna księga tak naprawdę o uczuciu, które nie ma możliwości spełnienia w warunkach, gdzie dookoła panuje niszcząca wszystko nienawiść.