C. S. Lewis „Opowieści z Narnii” - Aslan i najciekawsza scena w lekturze

Aslan z „Opowieści z Narnii” to postać wyjątkowa. Potężny, silny i dobry lew zawsze postępuje właściwie i daje przykład innym. Łączy w sobie niezwykłą moc i łagodność. Jest jednocześnie królem i sługą. Włada Narnią i służy dobru. Aslan odgrywa kluczową rolę w całym cyklu, jako stwórca i prawowity władca Narnii, pojawia się w każdej jego części. Szczególnie wzruszająca scena z jego udziałem została opisana w części zatytułowanej „Lew, czarownica i stara szafa”, gdzie Aslan musi umrzeć, by ocalić Edmunda i całą krainę.

Zła Biała Czarownica zamierza zabić Edmunda, to jej prawo, ponieważ chłopiec okazał się zdrajcą, a zgodnie ze starym prawem, zdrajcy mają zginąć na Kamiennym Stole zamienieni w głaz przez czarownicę. I choć rodzeństwo wybaczyło bratu, że opowiedział się po stronie Białej Czarownicy przeciwko nim, nie ma to znaczenia. Chłopiec musi ponieść zasłużoną karę, w przeciwnym razie cała kraina zostanie pochłonięta przez ogień i wodę. Dzieci nie wiedzą, co zrobić, nie chcą stracić brata, ale nie mogą też dopuścić do zagłady całej Narnii. Dlatego wszyscy są szczęśliwi, kiedy Aslan po krótkiej rozmowie z Białą Czarownicą oznajmia, że zrezygnowała ona ze swego prawa do wymierzenia sprawiedliwości. Wśród powszechnej radości, nikt się specjalnie nie zastanawia, dlaczego zła Jadis zgadza się na takie rozwiązanie, ani dlaczego lew nie podziela ogólnego nastroju.

W nocy Łucja jest niespokojna, nie może spać i zastanawia się nad minionymi wypadkami, wtedy zauważa, że Aslan opuszcza ich obóz. Wraz z Zuzanną chce za nim pójść, ale Wielki Lew się na to nie zgadza, każe im zostać w obozie, a sam odchodzi w ciemność. Potem następuje najbardziej wzruszająca scena w całej opowieści. Aslan dobrowolnie poddaje się Czarownicy, pozwala się poniżyć i zabić. Cała armia Jadis zbiera się triumfalnie wokół Kamiennego Stołu, by patrzeć na ostateczną klęskę swego wroga. Okazuje się, że Wielki Lew zgodził się ponieść śmierć zamiast Edmunda, to dlatego był smutny, kiedy wszyscy cieszyli się z uwolnienia chłopca od kary. Jego śmierć była ceną, którą obiecał Białej Czarownicy. Jadis napawa się zemstą, najpierw każe związać Aslana, potem obciąć mu jego bujną grzywę, a na pysk nakłada mu kaganiec. Potężny władca zostaje pozbawiony atrybutów swej potęgi, jest bezsilny wobec okrutnej czarownicy. Jadis przyznaje, że zgodziła się przyjąć ofiarę Aslana, który poświęcił swoje życie za życie Edmunda, ale nie znaczy to, że nie zniszczy chłopca w czasie bitwy. W końcu przebija bezbronnego lwa nożem, zadając mu śmierć.

Dziewczynki przybywają na miejsce kaźni, kiedy lew już nie żyje, widok jego potężnego skrępowanego ciała, pozbawionego dumnej grzywy jest dla nich bardzo bolesny. Czują ogromny smutek i stratę. Ich największy przyjaciel dał dowód niezwykłej miłości i poświęcenia. Próbują zerwać grube więzy, krępujące martwe ciało, ale są na to za słabe, czarownica użyła najmocniejszych sznurów. Wtedy pojawiają się myszy i pracowicie przegryzają liny. Łucja i Zuzanna całą noc płaczą nad ciałem przyjaciela. Nie spodziewają się żadnego pocieszenia, tym większe jest ich zaskoczenie, kiedy rano widzą go żywego. Za sprawą pradawnych mocy Kamienny Stół pęka, ciało Wielkiego Lwa rozsypuje się w proch, by po chwili wrócić do świata żywych w swej dawnej, wspaniałej postaci.

Zaskoczenie i szczęście dziewczynek jest ogromne, niczego nie pragnęły bardziej jak odzyskania dawnego przyjaciela, który tak wiele dla nich zrobił. Wielki Lew tłumaczy im, że zgodnie z odwiecznym prawem panującym w Narnii, znacznie starszym niż sama Biała Czarownica, jeśli ktoś niewinny poświeci się w obronie zdrajcy i dobrowolnie umrze na Kamiennym Stole, będzie to koniec tego strasznego ołtarza. Zgodnie z tą przepowiednią Kamienny Stół rozpadł się, a jego ostatnia ofiara odzyskała życie, ponieważ nawet śmierć musiała ustąpić przed tym potężnym prawem.

Wielki Lew wykazał się wielką odwagą i miłością. Przyjął na siebie karę, którą powinien był ponieść Edmund, zgodził się cierpieć, by ocalić chłopca i cała Narnię. Dzięki niemu dobro mogło wreszcie zatriumfować. Kamienny Stół się rozpadł, tak że nikt więcej nie poniósł już na nim śmierci. Dzięki Aslanowi dzieci odebrały też najważniejszą lekcję przyjaźni.