Bela Bartok - biografia, życiorys

Béla Bartók był węgierskim kompozytorem i pianistą. Urodził się w Nagyszentmiklós 25 marca 1881 roku.  Powszechnie uznawany jest za jednego z największych i najwspanialszych kompozytorów dwudziestego wieku. Jego rodzice byli dobrze wykształceni, a matka udzielała synowi pierwszych lekcji muzyki. Béla już jako dziewięciolatek zaczął tworzyć woje pierwsze kompozycje, a w wieku lat jedenastu po raz pierwszy wystąpił publicznie prezentując jednocześnie „Bieg Dunaju” swojego autorstwa.

W 1894 roku rozpoczął naukę muzyki u L. Erkela i A. Hyrtla w Bratysławie. Pięć lat później przyjęto go do Akademii Muzycznej w Budapeszcie. W tym czasie Bartóka inspirował przede wszystkim Johhanes Brahms, dlatego też w jego kompozycjach z tego okresu dostrzec można wpływy niemieckiego kompozytora. Jednak Bartók nie był wówczas zadowolony ze swojej twórczości, porzucił komponowanie na rzecz pianistyki na kilka lat. W 1902 roku, po usłyszeniu „Tako rzecze Zaratustra” Straussa i utworów Liszta, Béla wrócił do komponowania. 

Dwa lata później, zachwyciła go węgierska chłopska muzyka ludowa. Od tej pory rozpoczął wędrówkę po kraju z fonografem, na którym rejestrował stare, zapomniane ludowe pieśni. To doświadczenie skłoniło go do stworzenia wielu analiz. Wkrótce zaczął interesować się także folklorem słowackim, rumuńskim, bałkańskim, tureckim i arabskim. Stał się wówczas badaczem muzyki ludowej a także prekursorem etnografii muzycznej. Wielkim sukcesem kompozytorskim Bartóka był poemat symfoniczny „Kossuth”.

W 1907 roku, w wieku 26 lat, Béla został profesorem klasy fortepianu w Akademii Muzycznej w Budapeszcie i pracował tam przez 27 lat. Zainteresowanie kompozytora folklorem, wywarło ogromny wpływ na jego własną twórczość. Jednak wówczas jego dzieła nie cieszyły się szczególnym uznaniem. Reakcja na jego kompozycje, obojętna lub nawet krytyczna, jak w 1911 roku, gdy odrzucono jego „Zamek Sinobrodego” w operze w Budapeszcie sprawiła, że Bartók załamał się. Dopiero po sześciu latach sukces „Drewnianego księcia” pozwolił mu odrodzić się twórczo. Po pierwszej wojnie światowej Bela stworzył wiele utworów, które można uznać za radykalne i śmiałe.

Kompozytor był dość chorowity. Jego kondycja pogorszyła się znacznie, kiedy zaczął chorować na białaczkę. Jednocześnie zaczęły wówczas napływać zamówienia na kompozycje i zdecydowanie wzrosło zainteresowanie twórczością Bartóka, który zdołał jeszcze napisać koncert na orkiestrę i III koncert fortepianowy. Zmarł 26wrzesnia 1945 roku w trakcie pracy nad kolejnym dziełem- koncertem na altówkę.