Claude Monet - biografia, życiorys

Claude Monet jest uznawany za najbardziej konsekwentnego reprezentanta impresjonizmu. Urodził się 14 listopada 1840 roku w Paryżu. Pięć lat później jego rodzina zmieniła miejsce zamieszkania na miejscowość Hawr położoną w Górnej Normandii. Claude wbrew woli swojego ojca oddał się malarstwu, na życie zarabiając początkowo rysowaniem karykatur. W 1858 roku poznał Eugene Boudina, swojego pierwszego nauczyciela, który polecił mu zajęcie się malarstwem plenerowym.

Edukację kontynuował w paryskiej Académie Suisse. Tam zetknął się Pissarrem. W 1861 roku odbywał służbę wojskową w Maroku. Po powrocie rok później zajmowały go studia w pracowni Charlesa Gleyre'a. Nawiązał znajomości z Renoirem, Sisleyem i Bazillem. Jako grupa pejzażystów udali się w 1863 roku do Barbizon, gdzie malowali krajobrazy. Po zamknięciu atelier Gleyre'a, Claude udał się na kilkumiesięczny pobyt do Honfleur.

Około 1867 roku przyszedł na świat syn artysty, podczas gdy ten, przytłoczony problemami finansowymi, konfliktem z ojcem oraz załamaniem psychicznym próbował popełnić samobójstwo. 28 czerwca 1870 roku ożenił się z Kamille Doncieux, a dwa miesiące później ponaglani wojną francusko-pruską pojechali do Londynu. Tam malarz uległ wpływom Williama Turnera i Johna Constable’a , a także w 1883 roku wystawiło raz pierwszy swoje obrazy.

W 1871 roku przeprowadził się do Argenteuil. W tym miejscu powstały najlepsze z jego dzieł. Oddawał się studiom nad krajobrazami, które wyposażał w cytrynowożółtawe, pomarańczowe, zielone, błękitne i liliowe barwy. Pociągnięcia jego pędzla były ledwie muśnięciami, niedbałymi i swobodnymi. Poziom materialny jego bytu wzrósł za przyczyną sprzedaży znacznej ilości obrazów.

Monet zainwestował w kupno łodzi, na której oddawał się malowaniu inspirującej go wody. W 1872 roku spod jego pędzla wyszedł obraz pt. „Wrażenie – wschód słońca”. Było to przedstawienie odmienne od dzieł realistów, nasycone światłem, lekkością, ledwie uchwytnym nastrojem poranka. To dzieło jest przełomowe ze względu na ograniczenie się do wrażeń wzrokowych, skupienie się na jednym zmyśle w oderwaniu od wiedzy na temat świata. Od tytułu obrazu „Impresja – wschód słońca” zaprezentowanego na wystawie Nadara pochodzi nazwa impresjonizmu.

Monet przez całe życie przyjaźnił się z Renoirem, był także znajomym Maneta, którego twórczość miała wpływ na dzieła Claude’a i który udzielał mu pomocy finansowej. Kierunek impresjonistyczny nie cieszył się wówczas popularnością, a popyt na obrazy Moneta pozostawał ograniczony. W 1875 roku uczestniczył w kontrowersyjnej aukcji obrazów impresjonistów w Hotelu Drouot.

Po śmierci żony Kamille w 1879 roku zrezygnowany Monet udał się do Giverny, odseparowanej od świata, uroczej miejscowości. Pobyt tam uspokoił Moneta i pozwolił skupić się na tworzeniu. Artysta zadbał o stworzenie ogrodu, pokusił się także o powiększenie stawu, na którym hodował nenufary – motyw często widoczny na jego obrazach. Odbiorcy sztuki powoli zaczęli doceniać jego twórczość. W 1892 roku ożenił się z Alice Hoschedé, wdową po kolekcjonerze obrazów.

Monet często podróżował do Londynu, Wenecji. Kilka lat po śmierci żony i syna zaczęły się jego problemy ze wzrokiem. Usunął z oczu kataraktę, a noszenie okularów ułatwiło mu kontynuowanie cyklu malowideł „Nenufary”. Claude Monet zmarł 5 grudnia 1926 w Giverny, tam też został pochowany. Do końca życia zmagał się z nowotworem oka.

Ulubionym tematem Moneta był obraz słońca odbitego w wodzie. Energia jego przedstawień wynikała z szybkiego tempa wykonywania obrazów oraz z odpowiedniego doboru kolorów. W cyklach „Lilie wodne” artysta skupiał się raczej na migotaniu tonów, lecz porzucił zainteresowanie żywotną stroną natury na rzecz rozmarzonej kontemplacji niepojętnej istoty świata przyrody.