Świat Hellenów - Hellenowie (pochodzenie nazwy)

Pierwotna nazwa Hellenów odnosiła się do małego plemienia żyjącego na terytoriach południowej Tesalii, jednakże od VII wieku p.n.e. zaczęli się tak nazywać wszyscy Grecy świata starożytnego (późniejsze nazwy „Grecy” i „Grecja” nadali im Rzymianie).

Hellenowie zamieszkiwali południową część Półwyspu Bałkańskiego i choć ogółowi swego ludu przydali nazwę „państwa helladzkiego”, to wszystkich mieszkańców starożytnej Grecji łączyła wspólnota języka, wiara w tych samych bogów, podobne mity i mitologia. Mimo wielu podobieństw trudno mówić jednak o jednolitym państwie greckim. Poszczególne miasta rozwijające się na tym terenie ze względu na góry, trudność podróży, a poprzez to komunikowania się, tworzyły odrębne struktury, przekształcając się w polis, czyli państwa-miasta. Nierzadko prowadziły one ze sobą liczne spory, które często przeradzały się w konflikt zbrojny.

Ze względu na wspomniane już warunki naturalne – górzystość półwyspu Bałkańskiego – Hellenowie w niewielkiej mierze zajmowali się rolą. Zboża takie jak proso, jęczmień czy pszenica były uprawiane w małym stopniu. Zdecydowanie częściej można było napotkać wówczas hodowle oliwek, drzew owocowych takich jak jabłonie, grusze, śliwy czy też figowce oraz hodowle latorośli. Decydowano się również na uprawy warzyw, w ramach których przeważały: cebula, groch, bób i ogórki. Istotną częścią helladzkiej gospodarki było również rybołówstwo, handel oraz rzemiosło.

Nieco gorzej wyglądała kwestia surowcowa państwa greckiego. Hellenowie posiadali ograniczony dostęp do ważnych dla rozwoju żelaza, srebra oraz miedzi. Posiadali natomiast marmur, który szeroko stosowali w architekturze i sztuce.

Międzynarodowe kontakty handlowe Hellenów sięgały takich cywilizacji jak Egipt czy Mezopotamia, czego świadectwem są nie tylko starożytne zapiski, ale i liczne wpływy kulturowe obcych cywilizacji na życie i sztukę Greków. Bardzo wyraźnie odzwierciedla to m.in. ornamentyka.