Atak Niemiec na Danię i Norwegię (1940 r.)

Aby móc dalej prowadzić działania wojenne, hitlerowskie Niemcy musiały zapewnić sobie nieprzerwany dostęp do złóż żelaza. Większość surowca, który trafiał do III Rzeszy pochodził ze Skandynawii i był dostarczany poprzez port w Narwiku. Doskonale zdawały sobie z tego sprawę Francja oraz Wielka Brytania, które podjęły pierwsze kroki, aby uniemożliwić Niemcom dostęp do norweskich portów.

Niemcy postanowili nie zwlekać i 9 kwietnia rozpoczęli akcję przeciwko Norwegii. Niejako przy okazji postanowiono zająć Danię, której porty byłyby bardzo pomocne przy dalszych desantach. Rankiem około godziny czwartej nad ranem wojska niemieckie wkroczyły w granicie Królestwa Danii. Złamały przy tym pakt o nieagresji, który podpisały rok wcześniej. Płaski teren kraju pozwolił na błyskawiczne przemieszczanie się wojsk hitlerowskich, których przewaga nad armią duńską była ogromna. Jednocześnie dokonano desantu w Kopenhadze. Wszystko to razem sprawiło, że po około dwóch godzinach walk rząd duńskich podjął pertraktacje pokojowe. Miało to powstrzymać przelew krwi, bowiem i tak nie było możliwym obronienie się przed przeważającymi siłami wroga, a wojska niemieckie zajęły już w sposób pokojowy resztę kraju Chrystiana X.

Tego samego dnia Niemcy dokonały desantu morskiego w norweskich portach, oprócz tego zajęto strategiczne lotniska z pomocą lotniczych wojsk desantowych. Armia norweska nie mogła sprostać licznej, dobrze uzbrojonej, a także przeszkolonej, armii niemieckiej. Już 10 kwietnia w ręce hitlerowskich oddziałów dostały się ważne miasta jak Narwik, Trondheim, Oslo, Bergen. Wojska niemieckie mogły też cały czas liczyć na wsparcie Luftwaffe. Alianci skierowali swoją flotę w kierunku Norwegi, jednak próby desantu 16 i 17 kwietnia zakończyły się niepowodzeniem. Niemcy odpierali ataki wojsk sprzymierzonych, które w maju zostały zmuszone do wycofania się. Po raz kolejny podjęto próby desantu 27 kwietnia, warto nadmienić, że brały w nich udział wojska polskie - Samodzielna Brygada Strzelców Podhalańskich. Wojskom alianckim udało się 28 maja zająć Narwik, jednak w niedługim czasie musiały zrezygnować ze zdobyczy i ewakuować się. 10 czerwca miasto znalazło się znów w rękach niemieckich. Trzy dni wcześniej monarcha Norwegii, król Haakon wraz z parlamentem emigrowali do Wielkiej Brytanii. Władzę w państwie przejął kolaborancki rząd, na czele którego stanął Vidkun Quisling.

Operacja w Norwegii zakończyła się zwycięstwem Niemiec za cenę ciężkich strat, głównie dla floty wojennej, która nie mogła się równać połączonej sile marynarki państw sprzymierzonych. Mimo to III Rzesza zyskała nieograniczony i swobodny dostęp do bogatych złóż żelaza, co znacznie wspomogło jej przemysł zbrojeniowy. Zyskała także możliwość korzystania z portów, w których mogły skrywać się łodzie podwodne, sławne u-booty. Francja oraz Wielka Brytania przekonały się, że wojna z hitlerowskimi Niemcami będzie długa i wyczerpująca.