Edmund Halley - odkrycia i dokonania

Edmunt Halley to angielski matematyk i astronom żyjący w XVII i XVIII wieku. Urodził się w 1656 roku w okolicach Londynu w bogatej rodzinie. Jako siedemnastolatek wstępuje do Queen’s College Oxford. Zainteresowania astronomią przynoszą niezwykle efekty - Halley tworzy rejestr niemalże czterystu gwiazd. 

W 1679 został poproszony o przybycie do Gdańska i sprawdzenie obliczeń dokonanych przez Heweliusza. Halley potwierdza tezy gdańskiego astronoma, które zostały wysunięte przez korzystania z przyrządów optycznych. Podróże po Afryce i Europie owocują w naszkicowanie specjalistycznych map, w których zaznaczono (po raz pierwszy) deklinację magnetyczną. 

Astronom konsultował się z Izaakiem Newtonem. Wizyta ta była spowodowana zainteresowaniami astronoma problemem grawitacji. W 1687 roku Halley finansuje druk pracy Newtona, zatytułowanej „Principia Mathematica Philosophiae Naturalis”. Kolejnym osiągnięciem - jako naukowca i matematyka - było obliczenie przykładowej wysokości składek emerytalnych. Z efektów jego pracy korzystały osiemnastowieczne towarzystwa ubezpieczeniowe. Edmund Halley ma także swój wkład w wynalezieniu termometru - jako pierwszy wykorzystał rtęć jako ciecz mierzącą temperaturę. 

Halley odkrył własne ruchy gwiazd (w 1718 roku) oraz dowiódł istnienie eliptycznych orbit kometarnych. Na podstawie analizy zapisków historycznych dowiódł, że niektóre komety pojawiają się na nieboskłonie okresowo. Te odkrycia sprawiły, że Halley trwale zapisał się w historii nauki jako wybitny astronom. 

Wkład Edmunda Halleya w rozwój nauki jest bardzo duży. O popularności i wadze jego odkryć świadczą zaszczyty, które spotkały astronoma: jego nazwiskiem kratery na Marsie i Księżycu. Ponadto Halley przepowiedział powrót komety widzianej w katach 1456, 1531 i 1607. W związku z tym kometę nazwano jego imieniem. Astronom umiera w 1942 roku w Greenwich.