Ludwik XV - biografia, życiorys

Ludwik XV urodził się dnia 15 lutego 1710 roku w Wersalu. Rodzicami przyszłego króla Francji byli Ludwik Mały Delfin oraz Maria Adelajda Sabaudzka. Młody następca tronu bardzo szybko objął rządy w państwie. Został królem Francji oraz Nawarry w roku 1722, a rządy sprawował od roku 1723 (kiedy według parlamentu osiągnął wiek dorosły). Mimo tego, iż Ludwik XIV miał wielu potomków płci męskiej (syna, wnuków oraz prawnuków), a Ludwik był najmłodszym z nich, w skutek nieszczęśliwych splotów okoliczności, to właśnie on objął tron. Swe dzieciństwo spędził z dala od Wersalu, w Vincennes. Dworzanie dbali o zdrowie jedynego następcy, aby w przyszłości mógł objąć rządy. Po siedmiu latach spędzonych pod opieką madame de Ventadour, wychowaniem przyszłego króla zajęli się Villeroi oraz Andre de Fleury, który został najbliższym doradcą króla. 

W roku 1725, dnia 4 września, Ludwik wstąpił w związek małżeński. Jego wybranką została Maria, córka Stanisława Leszczyńskiego. Mimo tego, że w roku 1721 został zaręczony z Marianną Burbon. Dzięki ślubowi Ludwika z Marią, w przyszłości pretendent do tronu polskiego mógł liczyć na poparcie i pomoc swego zięcia, który był osobą bardzo wpływową na arenie polityki międzynarodowej. W roku 1733 miała miejsce wojna o sukcesję polską. Jednakże Ludwik nie okazał się w pełni lojalny wobec ojca Marii. Kiedy władca Austrii przekazał królowi francuskiemu Lotaryngię, ten zaniechał udzielenia pomocy teściowi. W roku 1745 król wdał się w romans z markizą de Pompadour, która wywierała duży wpływ na decyzje podejmowane przez władcę. 

W kwestii sprawowania rządów, Ludwik XV, całkowicie ufał swemu opiekunowi i nauczycielowi Fleury. Dzięki jego staraniom gospodarka Francji rozwijała się, a w kraju panował dobrobyt. Niestety doradca królewski zmarł w roku 1743. Od tego momentu Ludwik samodzielnie sprawował rządy. Król Francji obrał taka linię polityki, jak niegdyś jego dziadek - Ludwik XIV. 

Król Francji cieszył się powszechnym uwielbieniem swych poddanych, którzy nazywali go „Ukochanym”. Niestety z czasem miłość narodu do władcy słabła. Zapewne związek miało to z kondycją państwa. Kiedy nadeszły trudniejsze dla kraju czasy, nie cieszył się już taką popularnością. Wzrost niezadowolenia widać było np. w roku 1763, kiedy to król postanowił podnieść podatki warstw zamożnych. Rok później parlament wystąpił o ograniczenie władzy Ludwika XV. W roku 1765 monarcha był zmuszony zastosować areszt wobec obywateli, którzy nie chcieli podporządkować się jego nowym prawom. W roku następnym, król zdołał okiełznać parlamenty, które blokowały wykonywanie jego decyzji. 

Król Ludwik XV zmarł dnia 10 maja 1774 roku. Przyczyną zgonu była ospa.