Napoleon III - biografia, życiorys

Napoleon III do historii przeszedł jako prezydent Francji (1848-1852), a następnie cesarz francuski (1852-1870). 

Bonaparte pragnął przejąć władzę we Francji. Próbował zatem osiągnąć swój cel organizując zamachy stanu, z czego pierwszy odbył się w roku 1836, a kolejny cztery lata później. Działania nie przyniosły zamierzonego efektu, jednakże w roku 1848 wybuchła we Francji rewolucja lutowa. Po jej zakończeniu Bonaparte wszedł w skład Zgromadzenia Prawodawczego. Jeszcze w tym samym roku objął urząd prezydenta II Republiki Francuskiej. Trzy lata później zniósł konstytucję, która została wtedy przyjęta. Nowa konstytucja, którą zatwierdził Ludwik Bonaparte, dawała mu niemal nieograniczoną władzę. Co prawda stanowiła również o powołaniu parlamentu składającego się z Senatu, Rady Państwa oraz Ciała Ustawodawczego. ale nie przeszkodziło to prezydentowi, aby rok później ogłosić się Cesarzem Francji. Proklamacja odbyła się dnia 2 grudnia. 

Napoleon III rządził w kraju twardą ręką. Wspomnieć wystarczy, że wprowadzono w tym czasie cenzurę, zakazano organizowania zgromadzeń i wieców. Słowem swobody obywatelskie zostały znacznie ograniczone, a parlament nie mógł nic na to poradzić. Polityka wewnętrzna, którą prowadził Bonaparte była bardzo surowa i przywodziła na myśl swego rodzaju reżim, który wprowadził cesarz do swego państwa. 

W roku 1860 Bonaparte przestał być przywódcą tak restrykcyjnym, jak niegdyś. Skłaniał się ku ideom demokratycznym. Parlament miał większą władzę i swobodę zarówno w obradowaniu, jak i działaniu. Poprawiła się również dola robotników, którzy mogli się od tej pory zrzeszać i zakładać związki. 

Jeżeli chodzi o politykę zagraniczną, Napoleon angażował się w wiele kwestii, które nie zawsze dotyczyły jego kraju, ale mogły przynieść mu korzyść. W roku 1854 Bonaparte opowiedział się za Turcją w wojnie, którą ta prowadziła z Rosją. Takie działanie miało zapobiec przybieraniu na sile tureckiego przeciwnika. Pięć lat później ingerował w konflikt między Sardynią a Austrią, w którym opowiedział się za pierwszą ze stron. W efekcie, Napoleon zyskał Niceę i Sabaudię. Dobra passa nie trwała jednak długo. Po wojnie z Włochami, Napoleon był zmuszony szukać silnego sojusznika. Porozumiał się z Rosją, przeciwko której niegdyś wystąpił. Było to o tyle ważne, że w Europie pojawiać zaczęła się kolejna potęga - Prusy, które mogły poważnie zaszkodzić Francji.

Za panowania Napoleona III umocniła się pozycja Francji w Tunisie i Maroko. Cesarz zajął środkowy Senegal oraz Madagaskar. Napoleon rozszerzał też swoje wpływy na Egipt. Cesarzowi udało się również zająć Syrię i Kambodżę.

Rok 1870 można uważać za klęskę Napoleona III. Zaczęło się od tego, że Francja wypowiedziała wojnę Prusom. Niestety brak porozumienia między cesarzem a parlamentem doprowadził do tego, że armia cesarska była zbyt słabo przygotowana do walki. Bonaparte musiał uznać swoją porażkę i skapitulować. Wywołało to falę niezadowolenia, a za klęskę obwiniano władcę. Doprowadziło to do obalenia cesarza i utworzenia III Republiki Francuskiej. Tak zakończyło się panowanie Napoleona III Bonaparte.

Napoleon III abdykował dnia 1 marca 1871 roku.