Mikołaj II - biografia, życiorys

Mikołaj II Romanow urodził się dnia 18 maja 1868 roku w Sankt Petersburgu. Jego ojcem był Aleksander III, a matką Maria Fiodorowna. Był najstarszym synem pary. 

Dzieci Aleksandra i Marii wychowywane były w bardzo surowych warunkach. Choć pochodzili z dynastii panującej, ojciec nie chciał, aby dzieci dorastały w cieplarnianych warunkach. Jeśli idzie o samego Mikołaja, szczególny nacisk kładziono na jego wykształcenie, jako że w przyszłości to właśnie on miał zostać carem. 

Kiedy Mikołaj ukończył lat trzynaście, przeprowadził się z pałacu Aniczkowskiego do siedziby w Gatczynie. Pobierał nauki języków obcych. Młody carewicz uczył się francuskiego, niemieckiego, a także angielskiego. Jako przyszły władca musiał znać również historię. W roku 1881, kiedy został zamordowany jego dziadek Aleksander II, Mikołaj musiał poszerzyć swoją wiedzę z dziedzin, które mogły by mu pomóc w realnym sprawowaniu władzy. Przyswajał wiedzę m.in. z zakresu matematyki, ekonomii, prawa czy geografii. Był osobą bardzo zdolną i chętną do nauki. Musiał zapoznać się również z zagadnieniami związanymi z wojskiem. Również w tym celu, w roku 1887, brał udział w ćwiczeniach wojskowych. Trzy lata później Mikołaj II był merytorycznie przygotowany do sprawowania władzy. Mówi się, iż by on najlepiej i najwszechstronniej wykształconym carem Rosji. Dodać należy, że następca tronu żywo interesował się literaturą i sztuką. Sam nawet podejmował w młodości próby literackie i pisał pamiętnik. W roku 1890 odbył fascynująca podróż, która miała uzupełnić teoretyczne wykształcenie Mikołaja. Odwiedził wtedy m.in. Egipt, Japonię (gdzie został zaatakowany) i Indie.

Dzień 6 maja 1884 roku był dla Mikołaja niezwykle ważny. Został on bowiem uznany za pełnoletniego mężczyznę. Złożył również przysięgę wierności swemu ojcu i przysięgę wojskową. Pełnił bardzo ważne stanowiska w armii. Był m.in. komendantem Kawalerii Gwardyjskiej oraz dowódcą Szwadronu Huzarów. Od roku 1889 Mikołaj był członkiem rady ministrów i Rady Państwa. Polityka nie pociągała jednak przyszłego cara i niechętnie uczestniczył on w posiedzeniach organów państwowych. 

Mikołaj II po raz pierwszy zakochał się w Matyldzie Krzesińskiej, która była aktorką. Z wiadomych względów Aleksander III poprosił syna, aby ten zakończył ową znajomość. Kolejną miłością carewicza była helsińska księżniczka Alicja, która również nie sprostała wymogom stawianym przez rodziców przyszłego monarchy. 

Koronacja Mikołaja II na cara miała miejsce dnia 18 maja 1896 roku. Kilka lat po przejęciu przez niego tronu, wskutek polityki, wobec której sprzeciwiały się zwłaszcza warstwy robotnicze, w roku 1905 wybuchła rewolucja. Choć car ustąpił w niektórych kwestiach (stworzenie Dumy Narodowej, nadanie konstytucji ) sytuacja nie powróciła już do stanu przedrewolucyjnego. W roku 1917, dnia 15 marca, Mikołaj II Abdykował. Wraz z rodziną został uwięziony w Carskim Siole, a następnie w Tobolsku i w domu Nikołaja Ipatwiewa. To właśnie podczas pobytu w tym ostatnim areszcie, car i cała jego rodzina, została rozstrzelana. Urałsowiet, wspomagany przez bolszewików, wykonał rozkaz Leniana dnia 17 lipca 1918 roku. Tak, wraz ze śmiercią Mikołaja II, zakończyło się panowanie dynastii Romanowów w Rosji.