Zygmunt III Waza - biografia, życiorys

Zygmunt III Waza na świat przyszedł dnia 20 czerwca 1566 roku. Jego rodzicami byli książę szwedzki Jan i Katarzyna Jagiellonka. Kiedy przyszły władca Polski narodził się sytuacja, w jakiej znajdowała się jego rodzina, nie napawała optymizmem. Jego rodzice więzieni byli przez Eryka XIV. Kiedy pozbawiono go tronu, wszyscy troje odzyskali wolność. Mało tego, Jan został królem Szwecji. Dzięki temu, w przyszłości, jego syn miał szanse na odziedziczenie tronu, a także ubieganie się o tytuł królewski w Polsce. Sytuacja do tego była wręcz idealna, gdyż oba kraje sprzymierzyły się przeciwko Rosji. Połączenie ich osobą władcy mogło zatem przynieść wiele korzyści.

Przyszły król Polski miał dwie żony. Pierwszą z nich była Anna Habsburżanka. Drugą wybranką króla została Konstancja również pochodząca z Habsburgów.

Syn Jana postanowił wykorzystać szansę. Kiedy zmarł Stefan Batory, Zygmunt rozpoczął ubieganie się o polską koronę. Miał jednak kontrkandydata w osobie Maksymiliana Habsburga. Szlachta nie potrafiła porozumieć się na sejmie elekcyjnym. Doszło więc do absurdalnej sytuacji, kiedy to obaj kandydaci otrzymali tytuł królewski. Sytuację tą należało jak najszybciej rozwiązać. W kraju zawiązywały się konfederacje sprzyjające obu władcom. Niestety król mógł być tylko jeden. W konsekwencji problem został rozstrzygnięty za pomocą siły. Maksymilian wkroczył do Polski z własnym wojskiem, ale i Zygmunt miał w kraju swoich sojuszników. Dzięki pomocy Jana Zamoyskiego wygrał książę szwedzki i dnia 27 grudnia 1587 roku został królem Polski. 

Choć kwestia objęcia tronu została rozwiązana, w kraju szlachta nadal emocjonowała się niedawnymi wydarzeniami. Problem stanowili zwolennicy Maksymiliana, którzy sprzeciwiali się polityce nowego króla. Władca musiał załagodzić zamieszki w swoim państwie. 

W roku 1593 zmarł Jan III. Zygmunt III Waza był jego następcą na tronie szwedzkim. Tak, jak planowano, Polskę i Szwecję połączyła osoba władcy (unia personalna). Nie trwało to jednak długo. Król rzadko bywał na swoim nowo odziedziczonym dworze. Wykorzystał to jeden z jego krewnych. Skutek był taki, że w roku 1599 Zygmunt został zdetronizowany i utracił tytuł króla Szwecji. 

Król Polski angażował się w sprawy związane z religią. Duży wkład miał także w szerzenie kontrreformacji. Nie mógł się jednak w pełni zaangażować w kwestie religijne, gdyż w kraju ponownie wybuchł bunt. Szlachta zawiązała rokosz zwany sandomierskim przeciwko władcy. Buntowała się przeciwko jego działaniom i polityce, jaką prowadził. Do zbrojnych wystąpień niezadowolonych poddanych doszło w roku 1606.

Zygmunt III Waza nie ingerował zbyt mocno w sprawy innych państw. Nie angażował się w większość sporów i nie prowadził kampanii wojennych. Decyzje o udziale w walkach podejmował tylko wtedy, kiedy Polska mogła zyskać realne korzyści lub kiedy były na to duże szanse. Dlatego też wyruszył na Smoleńsk, walczył z Turkami i ze Szwecją. Nie odnosił w walkach sromotnych porażek, ale również o spektakularnych sukcesach nie mogło być mowy. 

Zygmunt III Waza zmarł dnia 30 kwietnia 1632 roku w Warszawie.