Guglielmo Marconi - biografia, życiorys

Gugliemo Marconi (1874-1937) - włoski fizyk i wynalazca, laureat nagrody Nobla z dziedziny fizyki (1909). Współtwórca radia.

Marconi urodził się w Bolonii jako drugi syn Giuseppe Marconiego i Irlandki Annie Jameson. Edukacja chłopca odbywała się głównie w rodzinnej Bolonii, również we Florencji oraz w Leghorn. Już jako dziecko Marconi żywo interesował się fizyką. W roku 1895 rozpoczął swoje pierwsze eksperymenty z telegrafem, w czasie których udało mu się przesłać sygnał bezprzewodowy na odległość półtorej mili.

W 1896 Marconi przeprowadził się do Wielkiej Brytanii, gdzie opatentował pierwszy w świecie telegraf bezprzewodowy w roku 1897. Jako pierwszy na świecie przeprowadził transmisję transatlantycką w roku 1901.

Marconi jest również twórcą anteny. Pierwsze eksperymenty z wynalazkiem objęły przesłanie poza jego dom litery S (w alfabecie Morse’a) jako pierwszego sygnału. Niedługo później zasięg udało mu się zwiększyć do 2,5 km, co stanowiło kamień milowy w rozwoju radia.

Wynalazca zajmował się również polityką i militariami. W wojsku osiągnął stopień kapitana. W roku 1917 był członkiem misji rządu Włoch w Stanach Zjednoczonych, dwa lata później został mianowany włoskim delegatem na Kongres Pokoju w Paryżu. Za swoje zasługi militarne został odznaczony Włoskim Medalem Wojskowym.

W roku 1931 rozpoczął eksperymenty nad różnymi rodzajami mikrofal radiowych, co zaowocowało instalacją pierwszego mikrofalowego połączenia radiowego pomiędzy Watykanem a letnią rezydencją papieską w Castel Gandolfo (rok 1932). Trzy lata później zademonstrował skuteczność tego odkrycia na polu nawigacji okrętów. 

Marconi był żonaty z Beatrice O’Brien, córką irlandzkiego barona. Małżeństwo to zostało unieważnione, a wynalazca ożenił się powtórnie, tym razem z Włoszką, księżną Marią Krystyną Bezzi Scali de Roma. Zmarł na serce w roku 1937. Jego wielkie odkrycia w dziedzinie fizyki zapewniły mu nagrodę Nobla w roku 1909.