Liu Xiaobo - biografia, życiorys

Liu Xiaobo – (ur. 1955) chiński pisarz i literaturoznawca, opozycjonista, były profesor uniwersytetu w Pekinie, laureat Pokojowej Nagrody Nobla (2010).

Urodzony w miejscowości Changchun w roku 1955 w rodzinie inteligenckiej. Po ukończeniu szkoły średniej w roku 1974 został wysłany przez rodzinę na wieś w prowincji Jilin, by tam pracować na farmie. 

W 1977 wstąpił na Uniwersytet Jilin na wydziale filologii i historii literatury chińskiej. W trakcie studiów razem z szóstką przyjaciół zapoczątkował działanie grupy poetyckiej zwanej „Niewinnymi Sercami” – „Chi Zi Yin”. W roku 1982 ukończył studia i rozpoczął pracę w Instytucie Literatury Chińskiej w Uniwersytecie Pekińskim. W 1984 otrzymał tytuł naukowy oraz posadę nauczyciela akademickiego w tym samym instytucie. W tym samym roku ożenił się z Tao Li, rok później małżeństwo doczekało się syna. 

W roku 1986 Liu Xiaobo zaczął publikować swoje teksty krytyczne w wielu różnego rodzaju magazynach. Publikacje te przyniosły mu miano „czarnego konia” z powodu jego radykalnych opinii na tematy społeczno-polityczne oraz zastane doktryny. Rok później została wydana jego debiutancka książka „Krytyka z wyboru – rozmowy z Li Zehou”, która wspięła się na szczyt listy bestsellerów, piętnując zasady chińskiego konfucjanizmu. 

W czerwcu 1988 otrzymał doktorat z literatury. Jego praca nosiła tytuł „Estetyka a wolność człowieka” – niedługo po jej napisaniu została wydana jako druga książka Liu. W tym samym roku pisarz został wykładowcą literatury i zaczął podróżować po świecie, odwiedzając słynne uczelnie i wygłaszając tam wykłady (mowa m.in. o uniwersytecie w Oslo czy  też Uniwersytecie Columbia). Powrócił do ojczyzny po wybuchu powstania studentów w roku 1989. Niedługo później wszystkie jego publikacje zostały zabronione. 

Nieustannie działając na rzecz praw człowieka, Xiaobo został wreszcie oficjalnie aresztowany w roku 2009 i skazany na jedenaście lat więzienia oraz dwa lata pozbawienia praw politycznych. 

W ciągu czwartego roku jego pobytu w więzieniu został uhonorowany Pokojową Nagrodą Nobla za „długą i pozbawioną przemocy pracę w służbie praw człowieka w Chinach”. Jest on pierwszym obywatelem Chin, który został w ten sposób nagrodzony oraz czwartym człowiekiem na świecie, który otrzymał nagrodę Nobla podczas pobytu w więzieniu. Jest on również drugim laureatem tej nagrody, któremu zabroniono wystawienia reprezentanta podczas gali wręczenia odznaczenia.