Ludwik Mierosławski - biografia, życiorys

Ludwik Mierosławski (1814-1878) - polski wojskowy, pisarz, poeta, działacz narodowościowy i patriota.

Korzenie Mierosławskiego są mieszane, polsko-francuskie. Pochodził z rodziny szlacheckiej - jego ojcem był płk. Adam Kasper Mierosławski, adiutant francuskiego generała Davouta, matką - Kamilla Notte de Vauplex, szlachcianka francuska. Sam Ludwik urodził się we Francji, lecz w roku 1820 został przywieziony do Polski. Uczył się w szkole ojców pijarów w Łomży, później w szkole kadetów w Kaliszu. W roku 180 został podchorążym 5. Pułku Piechoty Liniowej. 

Brał udział w powstaniu listopadowym (w stopniu porucznika). Po klęsce powstania wyemigrował do rodzinnej Francji, gdzie został jednym z liderów Centralizacji Towarzystwa Demokratycznego Polskiego oraz członkiem Młodej Polski. Wykładał również we Francuskim Instytucie Historycznym w Paryżu (historia ludów słowiańskich, lata 1839-1840).

Mierosławski miał objąć dowodzenie powstania w roku 1846, lecz został aresztowany przez pruską policję i skazany na karę śmierci. Szczęśliwie uniknął wykonania wyroku, został uwolniony z berlińskiego więzienia i wrócił do Polski, by tam stać się naczelnym wodzem polskiej armii w zaborze pruskim. Po fiasku powstania poznańskiego znów dostał się do niewoli pruskiej. Został oswobodzony dzięki wpływom Wincentego Mazurkiewicza. 

W roku 1848 wyruszył do Włoch, gdzie został przywódcą sztabu armii rewolucyjnego rządu Sycylii (w Palermo). Niestety, kolejne powstanie również skończyło się kapitulacją powstańców i generał Mierosławski powrócił do Paryża. Już w kilka miesięcy później znajdował się w ogniu kolejnej rewolucji - tym razem w Karlsruhe. Po kolejnej przegranej bitwie z Prusakami podał się do dymisji i wyjechał do Paryża. 

W roku 1861 został mianowany dyrektorem Polskiej Szkoły Wojskowej w Genui (Włochy). Jego praca skoncentrowana była przede wszystkim na wynajdywaniu nowych założeń taktycznych, zwłaszcza takich, które mogłyby pomóc w oswobodzeniu okupowanej Polski.

W 1863 Mierosławski powrócił do Polski i stał się szefem powstania styczniowego. Po przegranych starciach postanowił ostatecznie wycofać się z działań powstańczych oraz z polityki. Wrócił do Paryża. 

Mierosławski był również poetą i pisarzem. Najbardziej znaną z jego prac jest publikacja na temat teorii wojskowości - „Rozbiór krytyczny kampanii 1831 roku”.