Kodeks Hammurabiego - opracowanie

Odkryty w trakcie badań wykopaliskowych w Suzie w roku 1902 kodeks Hammurabiego uważany jest za jeden z najstarszych tego typu dokumentów – jego powstanie datuje się na przełom wieków XVIII i XVII p.n.e.

Kodeks w całości sporządzony jest w języku babilońskim i składa się – nie licząc prologu i epilogu – z 282 artykułów. Nie określają one ogólnych norm prawa (kodeks miał bowiem charakter kazuistyczny), ale dotyczą one takich dziedzin prawa, jak prawo karne, małżeńskie czy rzeczowe i zawierają przepisy procesowe. Przedstawiony w kodeksie Hammurabiego system kar oparty był na zasadzie talionu i tzw. karach odzwierciedlających. Zasada talionu oznaczała „oko za oko”, a karą odzwierciedlającą było np. odcięcie synowi ręki, którą uderzył ojca.

Na podstawie zapisów kodeksu możliwe jest nakreślenie obrazu państwa i społeczeństwa babilońskiego tamtego czasu. Powodem skodyfikowania istniejących dotąd w różnych miastach sumeryjskich praw zwyczajowych była chęć przyspieszenie procesów zjednoczeniowych. Hammurabiemu bowiem udało się doprowadzić do zakończenia tysiącletniego rozbicia Mezopotamii. Stolicą scalonego organizmu państwowego uczynił on Babilon.

Społeczeństwo poddanych Hammurabiego...