Maksymilian Maria Kolbe - biografia, życiorys

Maksymilian Maria Kolbe naprawdę nazywał się Rajmund Kolbe. Przyszedł na świat 8 stycznia 1894 roku w Zduńskiej Woli.  Był synem tkaczy - Niemca Juliusza Kolbe i Polski Marii z domu Dąbrowskiej. Kiepska sytuacja materialna zmusiła rodzinę do osiedlenia się w Łodzi, wcześniej jednak ochrzczono małego Maksymiliana w Kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w jego rodzinnym mieście. W 1897 roku rodzina osiedliła się w Pabianicach, gdzie ojciec znalazł zatrudnienie w fabryce, natomiast matka została ekspedientką, a następnie położną.

Początkowo Rajmund uczył się w domu, jedynie przez rok uczęszczał do szkoły handlowej.

Według Rajmunda Kolbe 1906 roku w kościele św. Mateusza w Pabianicach objawiła mu się postać Najświętszej Maryi Panny, która nakazała chłopcu dokonać wyboru pomiędzy białą koroną symbolizującą czystość a czerwoną oznaczającą męczeństwo. Rajmund zdecydował się przyjąć obie korony. Rok później trafił wraz z bratem do lwowskiego seminarium franciszkanów. Trzy lata później rozpoczął nowicjat w zakonie franciszkanów już pod imieniem Maksymilian. Śluby złożył 1 grudnia 1919 roku, przyjmując w ich trakcie imię Maria. Doktoryzował się z filozofii na uniwersytecie Gregorianum w Rzymie (1915 r.), z teologii – na wydziale ojców Franciszkanów w 1919 roku. Jako pasjonat matematyki oraz fizyki zajął się projektem „Eteroplanu”, urządzenia pełniącego rolę wehikułu międzyplanetarnego.

W 1918 roku, 28 kwietnia otrzymał święcenia kapłańskie, rok później zaczął wykładać w Polsce.

W trakcie pobytu w Rzymie zorganizował stowarzyszenie Rycerstwo Niepokalanej pod patronatem Maryi, w skład którego wchodziły także osoby świeckie. Był redaktorem krakowskiego pisma-miesięcznika „Rycerz Niepokalanej”. W 1927 roku stał się współzałożycielem podwarszawskiego klasztoru Niepokalanów. Od 1935 roku wydawał „Mały Dziennik”.

Udzielał się także na misjach, m.in. w Japonii, Chinach oraz Indiach. Wszędzie zakładał klasztory Niepokalańskie. Po powrocie do Polski w 1936 roku kontynuował swój nadzór nad klasztorem Niepokalanów. Ten rósł w silę i stał się najliczniejszym klasztorem wyznania katolickiego na świecie (ok. 700 zakonników w różnych krajach). Zainicjował powstanie polskiej stacji Radio Niepokalanów, nadającej w latach 1937-1938.

Klasztor zaprzestał działalności na czas okupacji hitlerowskiej. Kolbe został aresztowany 19 września 1939 roku. Został zwolniony, lecz trafił powtórnie do aresztu dwa lata później. Po przesłuchaniach na Pawiaku znalazł się w Auschwitz jako numer 16670. Tam poświęcił swoje życie w zamian za jednego z więźniów, Franciszka Gajowniczka (który doczekał się wyzwolenia). Maksymilian Kolbe powoli umierał śmiercią głodową, zaś 14 sierpnia 1941 roku zaaplikowano mu śmiertelną dawkę trucizny (fenolu). Ciało zakonnika spalono w krematorium obozowym.

Maksymiliana beatyfikował 17 października 1971 roku papież Paweł VI, a kanonizował 10 października 1982 roku papież Jan Paweł II. Kolbe został uznany patronem Zduńskiej Woli oraz Pabianic. Sprawuje także patronat nad polskimi Honorowymi Dawcami Krwi oraz energetykami.