Krucjata ludowa - klęska krucjaty ludowej

Płomienna mowa papieża Urbana II wygłoszona na synodzie w Clermont adresowana była głównie do warstwy rycerskiej, którą można było uznać za jedyną posiadającą wartość bojową i zdolną do walki z niewiernymi na wschodzie. Jednak poprzez wędrownych kaznodziejów i zapalonych uczuciami religijnymi głosicieli słów papieskich, idea zbrojnej pielgrzymki do Ziemi Świętej trafiła także do prostego ludu, biedaków i uciemiężonych uciskiem feudalnym chłopów, którzy to przecież byli najbardziej podatni na obietnice szybkiego polepszenia swojej sytuacji materialnej oraz łatwego - z pomocą bożą - zagarnięcia legendarnych bogactw arabskiego wschodu. Wbrew intencji Urbana II w niedługim czasie od zakończenia soboru, w całej Europie Zachodnie poczęły się tworzyć skupiska gotowych do wyruszenia na wschód ochotników, spośród których jednak większość nie zdawała sobie sprawy z ewentualnych konsekwencji swojej wyprawy.

Największa liczba ludowych krzyżowców znalazła się na ziemiach francuskich, które od jakiegoś czasu pustoszone były przez klęskę nieurodzaju i głodu. Miejscem zbiorczym dla całej masy plebejskich ochotników wyznaczona została Kolonia. 20 kwietnia roku 1096 z tego miasta wyruszyła w kierunku...