Praludzie - homo sapiens sapiens - opis, opracowanie

Homo sapiens sapiens, czyli człowiek rozumny właściwy, jako gatunek wyodrębnił się około 40 tyś lat temu. Po dziś dzień nie ustalono, jakie są relację miedzy nim, a jego przodkiem -homo neandertalensis.

Homo sapiens różnił się od człowieka neandertalskiego przynajmniej po kilkoma względami.  Jego głównym atutem jest wysoko rozwinięty, sprawny mózg (1200-1500 cm3, czyli średnia była większa od współczesnej) i zdolność do artykułowanej mowy. Cechy te spowodowały, że wyposażony w dużą inteligencję sapiens miał możliwość ciągłego i szybkiego rozwoju. Ogromne znaczenie miało przede wszystkim wejście człowieka w etap, na którym wykształciła się umiejętność myślenia abstrakcyjnego - był to początek procesu ewolucji kulturowej i społecznej. Jednocześnie zmianom uległa budowa anatomiczna człowieka. Szkielet był znacznie bardziej delikatniejszy, średnia wzrostu natomiast uległ podwyższeniu.

Przed trzydziestoma tysiącami lat człowiek dotarł na niezamieszkane dotychczas kontynenty Australii i obu Ameryk, zasiedlając tym samym wszystkie niepokryte lodem kontynenty świata.

Pierwsi homo sapiens trudnili się przede wszystkim myślistwem. W czasie polowania, zarówno na zwierzęta małe, jak i te większe (słonie, mamuty), człowiek wykorzystywał już wymyślone i opracowane przez siebie techniki łowieckie tj. zmyślne pułapki. Z czasem rozwijało się również rybołówstwo - pojawiły się harpuny i sieci. Na dużą skalę używano już dzid, bumerangów, oszczepów i łuków.

Produkcja narzędzi wykorzystywała wszelkie możliwości, jakie dawał kamień. Kolejne techniki obróbki pozwalały na bardziej precyzyjne rozłupywanie brył, który nierzadko później były jeszcze szlifowane. Narzędzia wykonywano łącząc wiele elementów i materiałów. Choć zazwyczaj ludzi ci prowadzili koczowniczy tryb życia, to w momencie, gdy żywności nie brakowało, poszczególne grupy (sięgające nawet 100 osób) potrafiły pozostawać na jednym miejscu wiele miesięcy. Schronieniem były wówczas szałasy lub prymitywne ziemianki.
Wraz z poprawą warunków bytowych pojawiać się zaczęły początki sztuki. Najpierw zaczęto ozdabiać przedmioty użytkowe, później sztuka wybiła się na niezależność (malowidła skalne, rzeźby). Kolejny etap rozwoju, czyli czas, gdy zaczęto oswajać zwierzęta oraz uprawiać ziemie, powodował, że ludzie zmienili tryb życia na pół osiadły (tzw. „rewolucja neolityczna”).