Tymczasowa Komisja Koordynacyjna - Solidarność

Lata 80. w Polsce to czas intensywnej walki politycznej opozycji, robotników i aktywistów wobec cenzury i problemów PRL-u.

Problem klasy robotniczej, która w czasach PRL miała mieć zapewniony status ponadprzeciętny, w rzeczywistości zajmowała bardzo miską pozycję. Taka sytuacja robotników posłużyła więc opozycjonistom do wsparcia ich żądań i roszczeń, wykorzystując ich niezadowolenie. W działalność polityczną stanu robotniczego zaangażowała się Solidarność, ruch opozycyjny, który działał w całej Polsce. Zaczęły powstawać w Polsce ogromne organizacje, które występowały w interesach ludności.

Jedną z takich organizacji ogólnopolskich był TKK, który ujawnił się podczas stanu wojennego. Tymczasowa Komisja Koordynacyjna skrót TKK to podziemny i nieoficjalny organ nadzorujący działalność regionalnych komórek i struktur Solidarności, działał podczas stanu wojennego, powołany 22 kwietnia 1982 r. Organizacja ta zrzeszała przedstawicieli największych aktywnych ruchów politycznych opozycji. Opozycja przeszła do kontrofensywy politycznej. Władze PRL nie potrafiły uporać się z komórkami TKK.

W skład Tymczasowej Komisji Koordynacyjnej wchodzili: Zbigniew Bujak jako przedstawiciel Regionu Mazowsza, Bogdan Lis jako region Gdańsk, Władysław Hardek reprezentujący region małopolski, Władysław Frasyniuk region dolnośląski. Działacze TKK ukrywali się jednak pozostali pod własnymi nazwiskami co miało dać wiarygodność całemu organowi. Powołanie TKK oraz udzielanie audycji Radia Solidarność nadawane od kwietnia 1982 r. zapoczątkowały kontrofensywę Solidarności. Tego typu przedsięwzięcie było atakiem Solidarności na słabe i zdezorientowane struktury państwowe. Władze PRL z braku poparcia uciekały się do terroru, co z kolei umacniało poparcie dla Solidarności. Należy pamiętać, że Solidarność była ruchem masowym o milionowej ilości członków.

Powstanie TKK wiązało się z próba ujednolicenia i rozszerzenia działalności Solidarności na cały kraj. TKK dbała o interesy ludności i często organizowała pikiety, demonstracje i manifestacje mające na celu uzyskanie zamierzonych postulatów. TKK dążyła do negocjacji z władzą ludową w zamian za zwolnienie wszystkich internowanych osób podczas stanu wojennego. 25 października 1987 r. komisja stała się jawną władzą grupy solidarnościowej.

Historycy oceniają, że działalność TKK przyczyniła się do odzyskania wolności w Polsce w 1989 r. W późniejszym czasie TKK całkowicie podporządkowała się działalności Wałęsy i powoli zaczęła tracić na znaczeniu. Do pewnego jednak momentu uważa się, iż jej działalność odniosła ogromny sukces i miała zdecydowany wpływ na późniejsze ukształtowanie się władzy w Polsce, czego efektem była m.in. prezydentura Lecha Wałęsy.