Maria Montessori - biografia, życiorys

Maria Montessori, jedna z najwybitniejszych pedagogów XX wieku, urodziła się we włoskim  Chiaravalle w 1870 roku. Edukację rozpoczęła w wieku sześciu lat w rzymskiej szkole publicznej. W jej późniejszych wspomnieniach z tamtego okresu pojawia się obraz skostniałej szkoły, która nie rozwija aktywności ani ciekawości świata dzieci. Dzięki swej upartości i łamaniu stereotypów, jako pierwsza kobieta we Włoszech w 1896 roku ukończyła studia wyższe z dziedziny medycyny. Uzyskała również doktorat z psychiatrii. Przez cały okres studiów interesowała się pedagogiką i metodami wychowawczymi, dlatego zaraz po zdobyciu wykształcenia oddała się pracy pedagogicznej.

W 1897 r. Montessori rozpoczęła pracę w Klinice Psychiatrii Uniwersytetu Rzymskiego. Zajmowała się wówczas przede wszystkim opieką nad dziećmi upośledzonymi umysłowo. Wówczas ukształtowała się jej postawa życiowa oraz podwaliny późniejszych innowacyjnych technik pedagogicznych, które stosowała. Montessori zauważyła, że pod odpowiednią opieką i przy zaangażowaniu wychowawców upośledzone dzieci szybko się rozwijają i przyswajają wiedzę pozornie dla nich niedostępną. Fakt ten utwierdził pedagog w przekonaniu, że każde dziecko wymaga indywidualnego podejścia i specjalnej metody pracy nad jego rozwojem. Badaczka zaangażowała się w działalność Narodowej Ligii Wychowania Dzieci Upośledzonych Umysłowo i w 1890 roku otworzyła pod jej patronatem Instytut Medyczno-Pedagogiczny Kształcenia Nauczycieli dla Opieki i Wychowania Dzieci Umysłowo Upośledzonych w Rzymie. Wkrótce okazało się, że prowadzone metodą dydaktyczną jej autorstwa dzieci upośledzone rozwijają się szybciej niż dzieci zdrowe.

W 1907 roku została kierowniczką rzymskiego Centrum Opieki Dziennej, w którym zaczęła pracować z dziećmi zdrowymi. To tam stworzyła pierwsze przedszkole nazywane przez nią domem dziecięcym. Była to placówka unikatowa, Montessori wyposażyła ją w meble dopasowane do wymiarów małych dzieci oraz w autorskie pomoce dydaktyczne. Myślą przewodnią jej dydaktyki była nauka poprzez zabawę. Dzieci prowadzone jej programem same mogły wybierać swoje zajęcia oraz wybierać przedmioty, którymi się bawią. Paradoksalnie, z czasem dzieci częściej zaczęły sięgać po pomoce dydaktyczne niż po zabawki.

Montessori była przekonana, że edukacje dziecka należy oprzeć na jego naturalnej energii oraz twórczym myśleniu. Pomoce dydaktyczne stworzone przez pedagog rozwijały wszystkie zmysły dziecka, były również zaprojektowane w ten sposób, by w raz z jego rozwojem mogły służyć do innych, bardziej złożonych, celów. Miały również wydobywać naturalne predyspozycje dziecka. Praca Marii Montessori szybko została doceniona. Otrzymała wiele prestiżowych wyróżnień, w tym tytuły doktora honoris causa, Krzyż Legii Honorowej na Uniwersytecie w Sorbonie oraz nominację do Pokojowej Nagrody Nobla.

Maria Montessori zmarła w 1952 roku w Holandii.