Motyw raju w literaturze różnych epok - omów

Raj w religii chrześcijańskiej jest krainą wiecznej szczęśliwości, gdzie trafiają po śmierci osoby prowadzące na ziemi moralne i zgodne z przykazaniami życie. Wyobraźnia artystów zapełniała niebo aniołami, wiecznie kwitnącymi ogrodami i rzekami płynącymi mlekiem i miodem. Jednak nie tylko w ten sielski sposób przedstawione było niebo. Wyobraźnia artystów tworzyła nieraz zaskakujące obrazy rajskiej krainy.

Biblia opisuje Eden jako idealne, doskonałe miejsce. Ludzie tam przebywający nie znają cierpienia, smutku, ani lęku. Nie muszą także pracować, gdyż ziemia sama ofiaruje swoje płody, które są dla ludzi wystarczające. W biblijnym raju przebywali Adam i Ewa, którzy przyczynili się do upadku człowieka i skazania go na wieczną tułaczkę po ziemi. Ewa skuszona przez szatana w postaci węża zerwała bowiem jabłko z drzewa poznania dobra i zła, co było zakazane przez Boga i dała do spróbowania Adamowi. Za złamanie boskiego prawa para musiała opuścić ogród.

W starożytnej literaturze greckiej występował także mit o Arkadii, czyli szczęśliwej krainie, która miała znajdować się na półwyspie Peloponez. W przeciwieństwie do rajskiego Edenu, osoby ją zamieszkujące musiały pracować, jednak nie była to uciążliwa harówka,...