Hamlet i Fortynbras - kto jest mi bliższy? Odpowiedz i uzasadnij swoją opinię

Hamlet jest głównym bohaterem tragedii Szekspira. Duński książę rozgoryczony po śmierci ojca, który zginął z ręki własnego brata – Klaudiusza – oraz ponownego ślubu matki ze stryjem, przywdziewa maskę szaleńca i na prośbę ducha ojca dokonuje zemsty. Fortynbras natomiast jest królem Norwegii, który objął tron po śmierci ojca, również Fortynbrasa. Wojska norweskie z królem na czele chcą zaatakować Danię. Gdy Hamlet ma ruszyć do Anglii, gdzie wysłać chce go Klaudiusz, Fortynbras zmierza na wojnę z Polską. Król Norwegii zjawia się później, gdy już Hamlet, Laertes i Klaudiusz leżą nieżywi i wyprawia Hamletowi pogrzeb jak bohaterowi przy dźwiękach salw i marsza.

Bliższą mi postacią z dramatu Szekspira jest król norweski. Jest to bohater, który cechuje się roztropnością, rozwagą, rozsądkiem i postępowaniem zgodnym z kodeksem honorowym. W przeciwieństwie do żądnego zemsty Hamleta odznacza się wyważeniem i spokojem. Królewicz duński działa w celu pomszczenia ojca i ukarania sprawcy, który podstępem zasiadł na tronie i ożenił się z królową Gertrudą. Jednak przede wszystkim motorem jego działania staje się rozmowa z duchem zmarłego króla. Następnie, zamiast bezpośredniej konfrontacji – wybiera działanie zawoalowane, udając obłąkanego i wytykając Klaudiuszowi i Gertrudzie ich przewinienia poprzez przedstawienie teatralne. Nie wyzywa mordercy na pojedynek, nie próbuje zdemaskować go przed ludem, wyjawiając prawdę. Jego metoda sprawia, że wiele osób, w tym niewinni Ofelia i Laertes oraz matka Hamleta, tracą życie. Choć Klaudiusz ostatecznie ginie, to poniesiona przy tym ofiara ma zbyt duże rozmiary.

Myślę, że Fortynbras nigdy nie wybrałby tak pokrętnej drogi działania, a sprawę morderstwa poprzedniego władcy rozwiązałby na drodze honorowej. Hamlet w ślepej chęci zemsty zbyt mocno się zatracił i spowodował, że planowane uśmiercenie jednego człowieka przemieniło się w krwawą rzeź wielu ludzi. Zabijając Klaudiusza, nie osiągnął nic poza tym. Jego ukochana, jej przyjaciel, matka nie żyli, a on sam dołączył wkrótce do nich. Hamlet swym postępowaniem zasiał na dworze ziarno śmierci, które obrodziło obficie.