Adam Mickiewicz „Sonety Krymskie” - „Żegluga” - interpretacja i analiza sonetu

„Żegluga” to trzeci z wierszy wchodzących w skład „Sonetów krymskich”. Już jego pierwsze słowa świadczą o tym, iż jest nawiązaniem do poprzedniego - „Ciszy morskiej”.

Budowa utworu jest identyczna jak poprzedniego sonetu. Ponownie mamy dwie strofy liczące cztery wersy (każdy po 13 sylab) oraz następne dwie, na które składają się po trzy wersy (także po 13 sylab). Na początku pojawiają się rymy okalające, następnie każdy wers trzeciej strofy rymuje się ze swoim odpowiednikiem w czwartej.

„Szum większy, gęściej morskie snują się straszydła…” - te słowa odnoszą się do sytuacji przedstawionej w „Ciszy morskiej”. Jak widzimy, spokój został zakłócony, a morze z pięknej i spokojnej powierzchni zaczyna stawać się dynamiczną scenerią. W pierwszej strofie pojawia się opis zmiany stanu, kiedy to cisza zmienia się w ruch. „Szum”, „gotujcie się” - słowa te zapowiadają jakieś wydarzenia, które najwidoczniej się zbliżają. Nagle zaczyna dąć wiatr, okręt niczym koń zrywa się z wędzidła i zaczyna skakać po falach. Ulatuje gdzieś spokojny nastrój nieporuszonej tafli wody, pojawiają się gwałtowne fale, które miotają stateczkiem.

Dwie ostatnie strofy opisują położenie podmiotu lirycznego. Daje on ponieść się falom i czyni to z wyraźną radością. „Lekko mi! rzeźwo! lubo! wiem, co to być ptakiem” - te słowa wskazują na radość jaką odnajduje podczas żeglugi.

Odnieśmy teraz „Żeglugę” do pierwszego sonetu, jakim była „Cisza morska”. Poeta ukazywał w niej „hydrę pamiątek” czyhającą na chwilę spokoju, kiedy będzie mogła wbić swe szpony w serce. W drugim sonecie nie ma spokoju, sytuacja zmienia się, a po morzu zaczynają szaleć fale. Okręt jest prowadzony siłą żywiołu, niejako wymyka się spod kontroli. Właśnie taka „żegluga” jest sposobem, w jaki człowiek może uciec przed potwornym stworzeniem siedzącym gdzieś w jego głowie. Działanie jest lekarstwem na wszystko, można znaleźć się wśród grzmotów i chmur, ale trzeba starać się walczyć, wtedy złe myśli nie będą mogły się odezwać, a człowiek będzie mógł od nich odpocząć.