Lobbing, lobbing polityczny - definicja, charakterystyka, przykłady

Lobbingiem nazywa się techniki wywierania wpływu na władze publiczne przez lobbystów czyli zawodowych rzeczników interesów. Lobbing polityczny nazywany jest także rzecznictwem interesów. Celem lobbystów jest skłonienie przedstawicieli władzy do wydania decyzji zgodnych z ich interesem. Czynności te powinny być zgodne z prawem. Lobbysta w swoich działaniach jest przedstawicielem osoby trzeciej na zlecenie której działa. Jego praca jest prowadzona za wynagrodzeniem. 

Na gruncie prawnych duży nacisk kładziony jest właśnie na legalność działań lobbystów. W Polsce tym celu prowadzi się specjalny rejestr lobbystów oraz wymaga się od nich składania regularnych sprawozdań z prowadzonej działalności. Zarówno rejestr jak i sprawozdania dostępne są dla wszystkich do wglądu. Regulacja prawna lobbingu spisana została w ustawie o działalności lobbingowej w procesie stanowienia prawa z lipca 2005 roku. Akt ten jest uważany jednak za niedopracowany i traktujący sprawę lobbingu wybiórczo.

Niestety nie wszystkie działania lobbingu prowadzone są legalnie. Techniki takie jak korupcja, łapownictwo czy płatna protekcja nazywane są „czarny lobbingiem” lub po prostu lobbingiem nielegalnym. 

Przy omawianiu lobbingu należy zwrócić uwagę na jego wyspecjalizowaną formę jaką jest tzw. public affairs polegającą na stałym kontakcie między daną organizacją a organem administracji publicznej. 

Wśród odmian lobbingu wyróżnić można także tzw. lobbing ad hoc występujący jako działalność sporadyczna. 

Profesjonalny lobbing wykorzystuje strategie marketingowe i wykonywany jest przez  zawodowych lobbystów. Ta forma lobbingu w swoich działaniach wykorzystuje nie tyle bazę kontaktów co rzetelną argumentacje. 

Korzeni lobbingów doszukiwać się można w czasach powstawania pierwszych państw. Techniki te rozwinęły się jednak szczególnie w czasach wielkiej rewolucji francuskiej. W Polsce pierwsze działalni lobbystów pojawiły się w XVI wieku.