Wojna błyskawiczna na Zachodzie w roku 1940

Po zajęciu Polski w 1939 roku oraz sukcesach armii niemieckiej w Skandynawii stało się pewne, że Hitler skieruje kolejne uderzenie na zachód Europy. Mimo to armia Francji, która była głównym celem ataku, nie podejmowała żadnych działań zaczepnych. Francuskie dowództwo było przekonane, że linia Maginota, osłaniająca wschodnią granicę kraju, zatrzyma każde potencjalne uderzenie. Wydarzenia z maja 1940 pokazały, jak bardzo błędne było to mniemanie.

Operacja pod kryptonimie „Fall Gelb” rozpoczęła się 10 maja 1940 roku. Wojska Niemieckie, błyskawicznym marszem oraz dzięki desantom i wsparciu powietrznemu, zajęły Holandię. Podpisała ona akt kapitulacji 14 maja po nalotach dywanowych na Rotterdam, a rząd holenderski wyjechał za granice kraju. Nadal jednak trwały walki w Belgii. Głównym zadaniem wojsk niemieckich w tym regionie było odciągnięcie uwagi Aliantów od ataku, który został przeprowadzony w Ardenach. Pozwoliło to Niemcom przedrzeć się przez masyw górski i przełamać front w okolicach Sedanu. Ponadto armii III Rzeszy udało się okrążyć wojska francusko-brytyjsko-belgijskie w rejonie Dunkierki. 26 maja wojska alianckie podjęły decyzje o ewakuacji swych wojsk z tych terenów. 28 maja Belgia skapitulowała, król Leopold III pozostał w kraju, natomiast parlament utworzył rząd na emigracji. Wojskom sprzymierzonym udało się utrzymać Dunkierkę do 4 czerwca, a po wkroczeniu na plaże Niemcy natrafili na ogromną ilość pozostawionej broni.

Dzięki błyskawicznemu zwycięstwu na północy Niemcy przystąpili do realizacji kolejnego etapu swego planu. Szybkie uderzenia wojsk pancernych pozwoliło im zająć 14 czerwca Paryż, stolicę Francji. Jednocześnie 10 czerwca Włochy wypowiedziały wojnę Wielkiej Brytanii oraz Francji i zaatakowały tą drugą od południa. Nie przyniosło im to jednak spodziewanych sukcesów, armia Mussoliniego poruszała się bardzo powoli. Wszystko razem sprawiło, że 22 czerwca 1940 roku marszałek Francji, Philippe Petain podpisał separatystyczny pokój, łamiąc przy tym postanowienia traktatów sojuszniczych zawartych z Polską oraz Wielka Brytanią. Co ciekawe, dokument kapitulacji został podpisany w Compiegne, więc w tym samym miejscu, w którym Niemcy podpisywały pokój po zakończeniu I wojny światowej. Ponad połowa terytoriów przypadła w udziale hitlerowskim Niemcom, natomiast na południu kraju utworzono marionetkowe państwo z siedzibą w Vichy. Jednocześnie część Francuzów pod przewodnictwem gen. Charlesa de Gaulle nie zgodziła się z postanowieniami zawartymi w akcie kapitulacji. Nazwano ich Wolnymi Francuzami i stali się oni podstawą działania francuskich sił zbrojnych po stronie Aliantów oraz francuskiego ruchu oporu.

Zdobycie Francji dało Niemcom dostęp do ogromnej ilości surowców, które umożliwiły dalsze prowadzenie wojny. Oprócz tego zyskali oni możliwość korzystania z francuskich lotnisk oraz portów, co miało pomóc w przeprowadzeniu inwazji na Anglię. Jedynym przeciwnikiem w Europie, który w jakikolwiek sposób zagrażał jeszcze hegemonii Hitlera była Wielka Brytania, pozostająca teraz w osamotnieniu.