Zofia Nałkowska „Granica” - bohaterowie. Charakterystyka głównych bohaterów powieści

W swojej powieści psychologicznej pt.: „Granica” Nałkowska ukazała rozmaite postaci o zróżnicowanej psychice. Miały one inne wartości, marzenia i cele. Podejmowane przez bohaterów decyzje okazywały się czasami tragiczne w skutkach, ale – jak wiadomo – każdy człowiek ponosi odpowiedzialność za swoje czyny.

Głównym bohaterem powieści jest Zenon Ziembiewicz. To syn ubogiego szlachcica i dobrej kobiety, która bardzo kochała syna. Zenon nie potrafił porozumieć się z ojcem, ponieważ zdradzał on żonę, co bardzo bolało chłopca. Mimo posiadanego majątku wiejskiego, większość życia bohater spędził w mieście. Tam uczył się i zdobywał wiedzę. Jako młodzieniec zakochał się w Elżbiecie Bieckiej, która później została jego żoną.

Historia Zenona jest skomplikowana, jednak bohater daje się poznać czytelnikowi jako mężczyzna fałszywy, zakłamany. Nie spełniał się ani jako mąż, ani ojciec. Mimo ogromnej miłości, jaką darzyła go Elżbieta, zdradzał ją z wiejską dziewczyną, Justyną. Nie chciał tego, ale nie potrafił powstrzymać swojego popędu seksualnego. Choć żona wybaczyła mu jedną zdradę, nie przestawał jej oszukiwać. Dodatkowo zwodził także Justynę, która go kochała. Nie potrafił się samookreślić, nie wiedział, czego chce. Zenon to człowiek tchórzliwy, ulegający wpływom, nieposiadający swojego zdania. Pracę zdobywa dzięki poparciu Czechlińskiego, a następnie spełnia niemal wszystkie jego żądania. Ziembiewicz to postać negatywna, która nie spełniła się w życiu osobistym i zawodowym.

Elżbieta Biecka była żoną Zenona. Małżeństwo poznało się jeszcze w czasach dzieciństwa, jednak los zetknął ich ze sobą ponownie. Kobieta bardzo kochała męża, marzyła o spokojnym domu i szczęśliwej przyszłości. Elżbieta jednak nie potrafiła do końca okazywać Zenonowi swoich uczuć, mąż postrzegał ją jako zimną, mało emocjonalną. Kiedy Elżbieta dowiedziała się o zdradzie męża, postanowiła mu wybaczyć, gotowa była nawet pomóc kochance Zenona. Bohaterka była postacią opiekuńczą, chętnie zajmowała się sprawami męża, była skora do wszelkich poświęceń. Jednak w końcu czara goryczy się przelewa, po śmierci Zenona kobieta wyjeżdża za granicę i zostawia synka w Polsce.

Justyna Bogutówna była prostą wiejską dziewczyną. Zenona poznała, gdy ten bawił w czasie wakacji na wsi. Została jego kochanką, w głębi serca darzyła mężczyznę silnym uczuciem. Marzyła, aby odszedł od żony i spędził z nią szczęśliwe lata. Ale w miarę upływu czasu zaczyna podejrzewać, iż Zenon nigdy nie zdecyduje się na taki krok. Kiedy Justyna zachodzi w ciążę, jest naprawdę szczęśliwa, ale kochanek zmusza ją do usunięcia ciąży. Kobieta robi to wbrew sobie. Czytelnikowi Justyna jawi się jako dziewczyna niewinna, bezbronna. Nie miała złych zamiarów, nie chciała rozbijać rodziny, po prostu pragnęła Zenona. Kiedy mężczyzna wyraźnie ją odrzucił, bohaterka nie mogła się z tym pogodzić. Nękała go wizytami i listami. W końcu dokonała czynu tragicznego, oblała ukochanego kwasem i próbowała popełnić samobójstwo. Trafiła do więzienia.