Postacie biblijne: Jozue, syn Nuna - życiorys, opis

Biblijny syn Nuna, wywodził się z plemienia Efraima. Na świat przyszedł w Egipcie, a jego pierwsze imię brzmiało Ozeasz. Imię Jozue (co oznacza z hebrajskiego: „Bóg jest Zbawieniem”) nadał mu Mojżesz.

Rola Jozuego w historii zbawienia jest niezwykle istotna. Podczas ucieczki z Kraju Faraona był on najbardziej oddanym i wiernym pomocnikiem Mojżesza. Należał do grona dwunastu posłańców, którzy mieli przyjrzeć się Ziemi Obiecanej. Zwiadowcy po powrocie oznajmili wędrującym Izraelitom, że tereny te zamieszkane są przez potężnych ludzi, czym wywołali wielką panikę. Tylko dwóch spośród nich – Jozue i Kaleb – próbowało uspokoić podróżujących i skłonić ich do tego, by powierzyli swój los Bogu. Zasiany przez wątpiących ferment zaowocował tym, że wielu ludzi odwróciło się od prawdziwego Wybawiciela i zaczęło oddawać cześć rozmaitym bożkom. To właśnie ten bunt, który omal nie zakończył się ukamienowaniem Mojżesza, spowodował, że naród wybrany spędził na pustyni 40 lat.

Kiedy Izraelici dotarli do góry Nebo, z której było widać ziemię Kanaan, swego ducha oddał Panu ich przewodnik. Bóg na jego następcę wybrał właśnie Jozuego, gdyż ten podczas wędrówki wykazał się wieloma talentami i niezłomną wiarą. Gdy uchodzący z niewoli egipskiej Żydzi znaleźli się w niewielkiej odległości od Ziemi Obiecanej, Jozue nakazał rozbić obóz i przeprowadzić zwiad. Okazało się, że po drugiej stronie rzeki Jordan znajdowało się niezwykle potężne i dobrze ufortyfikowane miasto – Jerycho. Izraelici nie mieli zbyt dużych szans na zdobycie tej twierdzy, ale czegoż nie można zdziałać z Bożą pomocą? Jahwe przedstawił swemu namiestnikowi niezwykle osobliwy plan – jego ludzie zamiast walczyć, mieli zdobyć Jerycho chwaląc imię Boże.

Przez sześć dni okrążali oni mury miasta, grając na trąbach, krzycząc i chrzęszcząc orężem. Siódmego dnia Jozue nakazał obejść Jerycho aż siedem razy. Kiedy mury padły, w środku ocalała tylko jedna rodzina – ta, do której należała Rachab (ocaliła ona zwiadowców wysłanych przez Jozuego). Po zdobyciu Jerycha lud Jozuego systematycznie podbijał kolejne narody zamieszkujące ziemię obiecaną mu przez Boga. Nowy przywódca Izraelitów postąpił dokładnie tak, jak nakazał mu Mojżesz – zniszczył wszystko to, co pozostało po ludach uprzednio zamieszkujących Kanaan. Uczynił tak, by zapobiec zakłóceniom, jakie mogło spowodować przenikanie się kultur. Jozue przeżył 110 lat, a po jego śmierci naród wybrany czekały niezwykle trudne czasy.

Jak już zostało wspomniane – imię Jozue oznacza „Bóg jest Zbawieniem”. Następca Mojżesza poprowadził naród wybrany do Kanaan i, dzięki pomocy Boga, doprowadził do zawładnięcia Ziemią Obiecaną. Postać Jozuego można rozumieć jako manifestację wielkiej potęgi Boga, który bezlitośnie zgładzi wszystkich swoich wrogów, a swój lud otoczy opieką.

W Kościele katolickim Jozuego wspomina się 1 września. Jego historia może być szczególnie inspirująca dla dzisiejszych chrześcijan (i nie tylko), którzy żyją w świecie coraz większego upadku wartości i zasad moralnych. Następca Mojżesza, chociaż znalazł się w niezwykle trudnej sytuacji, zaufał Bogu i chociaż porady Stwórcy mogły czasem wydawać się nietypowe (np. zdobywanie miasta modlitwą), nigdy nie zwątpił w wolę swego Pana, co ostatecznie przyniosło mu zwycięstwo.