Georg Wilhelm Friedrich Hegel - biografia, życiorys

Georg Wilhelm Friedrich Hegel na świat przyszedł w roku 1770 w Szwabii. Jego rodzice byli urzędnikami. Filozof był człowiekiem gruntownie wykształconym. Studia rozpoczął na wydziale teologii. W późniejszym czasie zajął się rozważaniami filozoficznymi i publikacją swoich dzieł.

Filozof związany był z wieloma uniwersytetami. Swoją działalność akademicką rozpoczął na uniwersytecie w Jenie, gdzie początkowo był docentem, a następnie uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego. Lata 1801-1807 nazywa się pierwszym okresem działalności akademickiej. W tym okresie Hegel nawiązał współpracę z Schellingiem, z którego ideologiami się utożsamiał. Z czasem okazało się, że dwaj myśliciele różnią się niemal pod każdym względem.

Kiedy wybuchła wojna, Hegel zmuszony był przeprowadzić się do Bawarii. W tym okresie pracował w jednym z norymberskich gimnazjów i opracowywał swój system filozoficzny. Czas ten zwany jest okresem pozaakademickim i trwał do roku 1816, kiedy to rozpoczął się trzeci okres – zwany nowym okresem akademickim. Filozof rozpoczął pracę w Heidelbergu, a dwa lata później w Berlinie.

Sukces Hegla mógł dziwić o tyle, że był to człowiek oschły, zimny, powolny. Nie był oratorem, nie potrafił sposobem prowadzenia wykładów porwać swoich studentów. Nie jego cechy charakteru przyciągały rzesze młodych ludzi, którzy pragnęli znaleźć się na jego zajęciach. Główne znaczenie miało to „co”, a nie „jak”, mówił filozof. Jego doktryny i założenia bardzo szybko się rozprzestrzeniały i zyskiwał on ogromny rozgłos i sławę. Powstała nawet szkoła heglowska. Niestety uległa on rozłamowi na prawicę, która starała się zachować podstawowe założenia filozofii heglowskiej oraz na lewicę, która tak radykalnie zmieniła oblicze heglizmu, że sam jego autor nie mógł zgodzić się z nowymi, wyewoluowanymi założeniami.

System filozoficzny Hegla dotykał każdej dziedziny życia jednostki i społeczeństw, które stawiał na piedestale historii. Chciał znaleźć jedną uniwersalną formułę, dzięki której będzie w stanie opisać dziedziny życia, polityki, teologii czy chociażby etyki.

Hegel jest autorem „Phanotneologie  de Geistes” („Fenomenologia ducha”) – dzieła, które powstało w Jenie w roku 1807. Kolejna doniosła publikacja nosiła tytuł „Weissenschaft der Logik” (Bawaria 181201816) oraz „Encyklopedia nauk filozoficznych” z 1817 roku. Zainteresowaniem cieszyły się także  wykłady z Berlina z lat 1827 i 1831.

Uczony zmarł w 1831 roku w skutek zarażenia cholerą, której epidemia panowała wówczas w Niemczech.