Julian Marchlewski - biografia, życiorys

Julian Baltazar Marchlewski na świat przyszedł dnia 17 maja 1866 roku. Miejscem jego narodzin był Włocławek. Jego poglądy wykrystalizowały się bardzo wcześnie. Już od najmłodszych lat bliska mu była ideologia Marksa. Choć pochodził z „wyższych sfer” (jego rodzice wywodzili się ze szlachty), rozumiał, co znaczy uciemiężenie klas najniższych – robotniczych.

Kiedy Marchlewski ukończył lat dziewiętnaście, wstąpił w szeregi organizacji zwanej Wielkim Proletariatem, którego oddział prowadził sam Ludwik Waryński. Był osobą, której nie były obojętne zagadnienia związane ze sztuką, literaturą czy historią. Doświadczenia, które zdobył w młodym wieku, miały znaczny, wpływ na jego życie. Nie był biernym obserwatorem, ale aktywnym działaczem angażującym się w różnego rodzaju ruchy i zakładającym liczne partie, np. II Proletariatu, SDKP, SDKPiL czy chociażby KPRP. Działał nie tylko w kraju, ale również w Rosji czy w Niemczech.

Choć często przebywał za granicami kraju, nieobojętne były mu losy Polski, a zwłaszcza członków organizacji, które popierał. Po wybuchu rewolucji w roku 1905 powrócił do ojczyzny, aby nieść pomoc i radę jako doświadczony działacz. Po roku 1907 wyjechał na kilkanaście lat do Niemiec. Tam naraził się jednym ze swych artykułów i został uwięziony. Dopiero po podpisaniu pokoju brzeskiego odzyskał wolność. Nie odbyło się to jednak szybko. Przewieziono Marchlewskiego do Rosji, o co zabiegali przychylni mu ludzie i dopiero u wschodniego sąsiada odzyskał wolność. W roku 1919 kolejny raz wyjechał do Niemiec, ale nie zabawił tam długo ze względu na niesprzyjające warunki polityczne.

Poglądy Marchlewskiego na sprawy proletariatu były jasne. Uważał, że powinien zostać oswobodzony, a jego byt powinien ulec polepszeniu. Jeśli jednak idzie o sprawy narodowe związane z Polską, jego stanowisko było dosyć zaskakujące jak na ówczesne czasy. Działacz uważał bowiem, że kraj nie powinien być niepodległy. Według niego taka sytuacja mogła nastąpić jedynie w wyniku rewolucji.

Marchlewski poświęcał się swojej misji, którą zapoczątkował wiele lat wcześniej. Nie były mu obojętne sprawy ubogich i uciskanych. Jednakże nie tylko to go zajmowało. W roku 1902 założył, wraz z przyjacielem Parvusem, wydawnictwo w Monachium. Niestety interes nie przyniósł mu wiele korzyści. Po wybuch rewolucji jego wspólnik pozostawił przedsiębiorstwo, aby aktywnie brać udział w wydarzeniach, które się rozgrywały. Marchlewski pozostał z interesem sam. Mało tego, Parvus zostawił niespłacone długi. Mimo takiego końca działalności wydawniczej, nakładem owej oficyny ukazały się m.in. „Popioły” Stefana Żeromskiego oraz „Rozdziobią nas kruki, wrony”, a także dzieła Orkana czy Przerwy-Tetmajera.

Julian Marchlewski zmarł 22 marca 1925 roku, w miejscowości Bogliasco.