Henryk Brodaty - biografia, życiorys

Dokładna data narodzin Henryka Brodatego nie jest znana. Szacuje się, iż miało to miejsce między rokiem 1165 a 1170. Książę pochodził z dynastii Piastów zamieszkujących na Śląsku. Jego rodzicami byli Bolesław I Wysoki i Krystyna. Co prawda Henryk miał jeszcze trzech starszych braci, ale zrządzeniem losu jedynie on mógł przejąć władzę po ojcu.

Prawdopodobnie dnia 8 grudnia 1201 roku zmarł Bolesław Wysoki. Henryk oczywiście przejął schedę po ojcu, tak jak to było planowane. Zaraz po tym wydarzeniu, na ziemie opolskie najechał Mieszko Plątonogi. Dzięki ingerencji duchowieństwa, które popierało stanowisko Henryka, zawarty został pokój między nim i Mieszkiem.

W roku 1026 Henryk Brodaty zamienił ziemię lubuską na kaliską. Nie cieszył się długo jej posiadaniem, gdyż po sprzeciwie Władysława Odonica Brodaty musiał oddać mu ziemię, którą dopiero co nabył, zwłaszcza, że nawet biskup Kietlicz popierał tym razem jego przeciwnika. Ziemię lubuską odzyskał dopiero w roku 1210, kiedy zmarł Konrad.

Henryk Brodaty zawarł w roku 1217 przymierze z Leszkiem Białym i Władysławem Laskonogim. Na mocy owego porozumienia trzej Piastowie wspierali swoje działania. W roku 1222 i 1223 wyruszyli na zachód, aby nawracać plemię pogańskich Bałtów.

W 1225 roku Henryk Brodaty wszedł do Krakowa, którego wcześniej się zrzekł. Takie zachowanie było równoznaczne z zerwaniem sojuszu z Leszkiem Białym. Dwa lata później został zorganizowany zjazd Piastów w Gąsawie. Podczas tego spotkania książę śląski Henryk został ranny. Leszek Biały zmarł i osierocił swego rocznego syna Bolesława Wstydliwego. Jego opiekunem został Władysław Laskonogi. Henryk Brodaty udał się do Krakowa jako namiestnik Laskonogiego. Niedługo po spotkaniu w Gąsawie, a więc w roku 1228, wybuchła wojna z władcami z Mazowsza, a więc Konradem Mazowieckim i Odonicem. Najważniejsze bitwy rozegrały się pod Skałą, Wrocieryżem oraz Międzyborzem. Wygrały wojska, po których stronie stał Henryk Brodaty.

Rok później został zwołany wiec dzielnicowy, którego inicjatorem był właśnie książę śląski. Spotkanie odbyło się  w miejscowości Spytkowice. W konsekwencji spisku, jaki zawiązali jego wrogowie, został on uwięziony w Płocku. W tym czasie Konrad Mazowiecki zawładnął Krakowem, a Henryk Pobożny – syn pojmanego Brodatego – rozpoczął przygotowania do wyprawy skierowanej ku Małopolsce i przeciwko Konradowi. Jadwiga, żona Henryka, wyprosiła zwolnienie męża z niewoli. W zamian za wolność miał on się zrzec praw do Krakowa i Małopolski. Książę Śląski zgodził się początkowo na te warunki, a następnie za zgodą uzyskaną od papieża postanowił złamać dane słowo, a raczej – postarał się o jego unieważnienie.

Kilka lat później, w roku 1231, Henryk Brodaty musiał sprawować pieczę zarówno nad Wielkopolską, jak i Małopolską ze względu na to, iż Władysław Laskonogi zmarł, a książę śląski stał się jego dziedzicem. Od tego momentu rozpoczęła się walka o wpływy na owych ziemiach, których pożądał Konrad Mazowiecki, a także inne rody małopolskie. Rok później Henryk ponownie zaopiekował się Bolesławem Wstydliwym i sprawował władzę w Krakowie.

W roku 1234 Henryk Brodaty panował również nad Wielkopolską. Jego królestwo było bardzo potężne. Rozpoczął także przygotowywania do objęcia władzy przez swojego syna – Henryka Pobożnego, który otrzymał Wielkopolskę. Po śmierci Brodatego, 19 marca 1238 roku, to właśnie on odziedziczył „Monarchię Henryków Śląskich”.