Otton III - biografia, życiorys

Cesarz Otton III urodził się w roku 980. Jego ojcem był cesarz niemiecko-rzymski Otton II, a matką Teofano.

Władcą zaczął być bardzo wcześnie, bo już mając zaledwie trzy lata. Został on wtedy mianowany królem Niemiec. Oczywiście, nie sprawował władzy osobiście, a za pomocą wielu doradców. Matka również pomagała młodemu władcy, rządząc jako regentka. Kiedy zmarła, jej rolę przejęła babka monarchy, która sprawowała władzę do czasu, kiedy Otton nie osiągnął wieku dorosłego.

Po śmierci swego ojca Ottona II, dnia 21 maja 996 roku, Otton III został mianowany cesarzem niemiecko-rzymskim. Chciał, aby jego imperium przypominało dawne Imperium Romanum.

Otton III w historii Polski zasłynął dzięki swojej pielgrzymce do grobu świętego Wojciecha, którą odbył w roku 1000. Cesarz znany był ze swej pobożności, a ów misjonarz był jego wielkim przyjacielem. Po jego śmierci postanowił więc wyruszyć do kraju położonego nad Wisłą. Wydarzenie to przeszło do historii jako zjazd gnieźnieński. Miało ono nie tylko duchowy wymiar. Aspekt polityczny wyprawy był również bardzo ważny. Po pierwsze, uwidoczniły się dążenia cesarza. Chciał on bowiem, aby wszyscy władcy Europy stanowili jedność i wspierali się. Podobne plany do tych względem Polski, miał cesarz odnośnie Węgier. Na owym zjeździe Bolesław Chrobry został uznany za władcę niezależnego, a na dowód tych słów otrzymał od Ottona replikę włóczni świętego Maurycego. Ponadto utworzono biskupstwo krakowskie, kołobrzeskie i wrocławskie, a także uznano Gniezno za ośrodek religijny, w którym miał znajdować się metropolita. Otton III uznał Chrobrego za przyjaciela Świętego Cesarstwa Rzymskiego.

Cesarz miał na uwadze dobro całej Europy. Niejednokrotnie był to zarzut mu stawiany. Jego przeciwnicy uważali, że zbyt mało troszczy się o swój kraj, zajmując się sprawami sąsiadów. Otton nie prowadził podbojów. Za jego panowania Niemcy nie zyskały żadnych nowych ziem, a straciły Łużyce, Milsko oraz Połabie.

Władca krótko sprawował rządy. Cesarz zmarł dnia 24 stycznia 1002 roku w Patern, w Rzymie.