Konferencja londyńska (1948) i jej postanowienia

Konferencja, obradująca w Londynie w roku 1948 (luty - czerwiec), dotyczyła zachodnich stref okupacyjnych. Jej uczestnikami były kraje Beneluxu oraz Francja, Wielka Brytania i Stany Zjednoczone. Ustalenia mówiły o współpracy mocarstw zachodnich z państwami Beneluxu, co miało na celu nienaruszanie interesów tych drugich, dotyczących gospodarki niemieckiej.

Ustalenia obejmowały bezpośrednio państwo niemieckie - w okupacyjnej strefie francuskiej miano dalej prowadzić koordynację polityki gospodarczej, co dotyczyło także Bizonii. W dalszej perspektywie miano wycofać wojska okupacyjne z terytorium niemieckiego. Reakcja ZSRR była natychmiastowa - szeroka krytyka postanowień londyńskich i zaprzestanie współpracy z trzema mocarstwami zachodnimi. Tym samym Rosja opuściła Sojuszniczą Radę Kontroli, co oznaczało, że wspólna administracja mocarstw przestaje istnieć.

Bezpośrednim efektem konferencji londyńskiej będzie utworzenie dwóch państw niemieckich - mocarstwa zachodnie zaczęły bowiem wprowadzać postanowienia o koordynacji działań z życie i scalać swoje strefy okupacyjne. W odpowiedzi na te ruchy, ZSRR utworzy ze swojej drugie państwo niemieckie, podlegające ściśle kontroli Związku Radzieckiego.