Starożytny Izrael - powstanie, podboje, religia

Przekształcanie się społeczeństwa izraelskiego z koczowników w osiadłych rolników mogło dojść do skutku dzięki opanowaniu Kanaanu w okolicach Morza Martwego. Terytorium to, jak się wkrótce okazało, nie należało jednak do najbezpieczniejszych i nad Izraelitami zawisło zagrożenie ze strony Filistynów. Nacisk z zewnątrz, bardzo ważny czynnik państwotwórczy, przyspieszył proces konsolidacji narodu Izraelitów. Na tym etapie rozwoju byli oni już świadomi, że jedynie powstanie monarchii, która będzie w stanie zaktywizować wszelkie zasoby kraju do walki, mogło zapobiec porażce.

Powstanie królestwa nie obyło się jednak bez trudności. Pierwszemu władcy, Saulowi, nie udało się powstrzymać ekspansji filistyńskiej, dlatego bunt przeciwko niemu wzniósł Dawid. Po śmierci Saula, udało mu się zjednoczyć wszystkie plemiona, odzyskując przy tym Jerozolimę. Prowadzone przez niego armie w roku 985 ostatecznie wyparły Filistynów ze swych ziem. Wkrótce, za sprawą licznych wypraw, terytorium państwa powiększyć się miało również o Damaszek i tereny zajmowane przez plemiona aramejskie. Salomon otrzymał więc w spadku skonsolidowane i duże państwo.

Dzięki licznym daninom syn Dawida dysponował dochodami, które...