Jerzy Krzysztoń - biografia, życiorys

Jerzy Krzysztoń urodził się 23 marca 1931 roku w Lublinie. Dzieciństwo spędził razem z matką i bratem w Grodnie. W roku 1940 zostali wywiezieni do Kazachstanu i tam zamieszkali.

Młody artysta pobierał nauki w szkole rosyjskiej. Ze względu na specyfikę tamtych czasów życie nie było łatwe dla przyszłego pisarza. W roku 1942 rodzina chłopca została ewakuowana do Iranu. Przez kolejne lata przebywał w Indiach, potem w Ugandzie. Tam uczył się w polskiej szkole. Zaangażował się również w działalność organizacji harcerskiej i był czynnym jej członkiem.

W roku 1948 w końcu udało się rodzinie powrócić do Polski. Osiedliła się z powrotem w Lublinie. Jerzy rozpoczął naukę w dobrym liceum i zdał maturę w 1949 roku. Postanowił też studiować. Wybrał Katolicki Uniwersytet Lubelski i pobierał lekcje filologii polskiej oraz angielskiej. W roku 1954 uzyskał tytuł magistra. Jeszcze w czasie studiów przeniósł się do Warszawy. Tam wszedł w środowisko artystów, dziennikarzy i literatów. Debiutował w czasopismach „Dziś i jutro” oraz „Kroniki”. Pisywał tam swoje pierwsze artykuły. W międzyczasie kontynuował studia na polonistyce, które udało mu się ukończyć w 1953 roku. Krzysztoń nadal pracował w czasopismach, ale czuł, że czegoś mu jednak w życiu brakuje. Dlatego postanowił zmienić pracę i objął stanowisko kierownika Redakcji Słuchowisk Polskiego Radia.

Literacki debiut Krzysztonia datuje się na rok 1949. Wtedy autor wydał opowiadanie zatytułowane „Wspomnienia indyjskie”. Inspiracją dla jego twórczości były odbyte w ciągu życia podróże i doświadczenia osobiste. Kolejne teksty, jakie tworzył, to między innymi reportaże „Skok do Eldorado” i tłumaczenia znanych amerykańskich opowiadań. Artysta pisał także powieści, a do najważniejszych należą: „Obłęd”, „Kamienne niebo”, „Wielbłąd na stepie” oraz „Krzyż południa”. Jednocześnie nadal pisał artykuły, reportaże i zajmował się tworzeniem słuchowisk radiowych. Za swoje utwory Krzysztoń otrzymał wiele prestiżowych nagród. W 1953 roku został wyróżniony Literacką Nagrodą Młodych im. Pietrzaka. Otrzymał również Nagrodę Ministra Obrony Narodowej za cykl słuchowisk o tematyce politycznej i historycznej. W 1974 roku odznaczono go Złotym Krzyżem Zasługi, a kilka lat później Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Jerzy Krzysztoń w ostatnich latach życia sporo chorował, przebywał nawet w szpitalu psychiatrycznym. Zmarł 16 maja 1982 roku w Warszawie. Popełnił samobójstwo.