Konfederacja radomska - przyczyny, przebieg, skutki

Konfederacja radomska została zawiązana 23 czerwca 1767, pod laską Stanisława „Panie Kochanku" Radziwiłła. Była wymierzona przeciwko Stanisławowi Augustowi Poniatowskiemu. Konfederacja została zawiązana z inspiracji Nikołaja Repnina, w obronie szlacheckiej swobody. Było to typowe (i bardzo skuteczne) działanie Katarzyny II. Ilekroć w Polsce pojawiała się szansa na zastąpienie anarchii konkretnymi działaniami, dającymi szansę na realne reformy, caryca prowokowała polską szlachtę do podnoszenia głosów sprzeciwu.

Za bezpośrednią przyczynę konfederacji, zawiązanej w Radomiu, można uznać reformy z roku 1764 (reformy sejmu konwokacyjnego), które Repnin obiecał cofnąć. Magnaci nie zdawali sobie sprawy z pełnej kontroli rosyjskiej. Sami liczyli, że będzie mogło dojść nawet do detronizacji Stanisława Augusta, ale to nie leżało w interesie Katarzyny II, zwłaszcza że chciała utrzymać anarchię na obecnym poziomie, nie dokonując jej intensyfikacji.

Konfederaci zebrali się na sejmie (sejm repninowski), trwającym od 5 października 1767 roku do 5 marca 1768 roku. Najważniejszym jego wydarzeniem było uchwalenie praw kardynalnych, czyli formalne potwierdzenie istniejących praw, z liberum veto na czele. Obok liberum veto gwarantowano możliwość wypowiedzenia posłuszeństwa...