Galileusz - biografia, życiorys

Galileo Galilei urodził się w roku 1564 w Pizie. Był synem Giulii i Vinzenco. Ojciec uczonego handlował wełną. Kiedy Galileusz miał lat jedenaście, zakończył edukację w zaciszu własnego domu i rozpoczął naukę w szkole prowadzonej przez jezuitów. Pod wpływem ich nauki młody Galileo postanowił wstąpić do zakonu i zostać mnichem. Pomysł ten nie spotkał się z aprobatą ojca, który niezwłocznie zabrał syna ze szkoły.

Kolejnym etapem edukacji fizyka był uniwersytet w Pizie. Galilei miał wtedy siedemnaście lat. Vinzenco chciał by jego syn został lekarzem. Posłuszny ojcu Galileo studiował medycynę. Nauki jednak nie ukończył, gdyż podjęte studia nie były zgodne z jego zainteresowaniami, które oscylowały wokół matematyki, astronomii i fizyki. Niedługo po opuszczeniu szkoły medycznej Galileusz udzielał prywatnych korepetycji właśnie z matematyki. Następnie uczył tego przedmiotu, od roku 1589, na uniwersytecie w swoim rodzinnym mieście – Pizie. Uzyskał nawet tytuł profesora. Od roku 1610 był jednym z wykładowców na uniwersytecie w Padwie, gdzie uczył młodych ludzi geometrii, astronomii oraz mechaniki.

Astronomia była jedną z dziedzin nauki, która Galileusza bardzo pociągała. Interesował się nią. Popierał heliocentryczną teorię Mikołaja Kopernika i starał się znajdować dowody na jej potwierdzenie. Fascynacja wywrotową tezą przysporzyła Galileo niemałych kłopotów. Musiał on bowiem stawić się w Rzymie, gdzie był przesłuchiwany. Polecono mu, aby podał dowody na słuszność heliocentrycznej teorii. On jednak nie potrafił w pełni uzasadnić tej teorii tak, jak życzyliby sobie uczeni zasiadający w komisji. Galileusz powiedział jedynie, że dowodem na to, iż to Ziemia krąży wokół Słońca, mogą być przypływy i odpływy wód. W czasie późniejszym, na skutek wieloletnich obserwacji i badań, Galileo oczywiście był w stanie wysnuć pełniejsze uzasadnienie tezy. Jednakże na ówczesną chwilę był to jego jedyny argument.

22 czerwca 1633 roku wysłuchał wyroku Świętej Inkwizycji. Został skazany na dożywotni areszt domowy. Uczony miał już wtedy sześćdziesiąt dziewięć lat. Kolejną karą miało być przyznanie się do swoich heretyckich poglądów i uznanie ich za błędne. Przez trzy lata miał też Galileo odmawiać psalmy pokutne. Praktykował owo zajęcie do końca swych dni. W roku 1637 uczony utracił wzrok. Nie przeszkodziło mu to jednak w prowadzeniu dalszych badań. Zmarł 8 stycznia 1642 roku w Arcetri.

Galileusz, jako uczony, ma na swoim koncie wiele osiągnięć i wynalazków. Między innymi udoskonalił kompas. W roku 1600 wykazał, że czas spadania ciała jest niezależny od jego masy. Galileo jest również konstruktorem termometru. Do stworzenia go wykorzystał zależność gęstości cieczy od jej temperatury. Około roku 1609 zbudował teleskop, dzięki któremu mógł prowadzić obserwacje planet. Przy zastosowaniu tego wynalazku 7 stycznia 1610 roku odkrył trzy księżyce Jowisza, a 11 stycznia kolejny – czwarty księżyc. Dostrzegł również plamy na Słońcu, góry na Księżycu i odkrył fazy Wenus oraz Merkurego. Obserwował również Drogę Mleczną. Na podstawie tego urządzenia zbudował inne – mikroskop. Do tego celu użył części podobny do tych, z których zbudował teleskop.

Uczony jest autorem „Gwiezdnego posłańca” (1611), „Dialogów o dwóch systemach świata” (wyd. 1632), a także „Dowodów i dyskusji matematycznych dwóch nauk”. Za życia Galileusza uznano za heretyka. Z perspektywy czasu i pokoleń widać, że był to jeden z najwybitniejszych uczonych. Jego odkrycia oraz wyniki eksperymentów dały podstawę do badań wielu późniejszym uczonym. Jego odkrycia, choć na owe czasy skandalizujące, stały się punktem wyjścia dla wielu naukowców, którzy korzystali z jego spuścizny naukowej.