Czesław Miłosz „Wiek nowy” - interpretacja i analiza wiersza

Utwór ten jest swoistym wyznaniem poety, który doczekał bardzo sędziwego wieku. Nie jest łatwo przyznać się do swoich ułomności oraz słabości, jednak Miłosz potrafi to uczynić.

Wiersz jest krótki, zbudowany zaledwie z dwóch strofek. Nie są one regularne, pierwsza ma pięć wersów, natomiast druga tylko cztery. Podobnie jak wiele innych utworów tego poety, „Wiek nowy” nie posiada rymów, jest wierszem wolnym. Jego pierwszą część stanowi opis starszego człowieka, jest to autoportret Miłosza. Druga ma wydźwięk bardziej pozytywny, ponieważ mimo swoich ułomności poeta nie poddaje się.

Ogólnie rzecz biorąc wiersz ukazuje poetę jako starszego, schorowanego człowieka. Podmiot liryczny, który jest tożsamy z Miłoszem przyznaje się do słabości swojego wieku. Wspomina o sflaczałych mięśniach, ślepocie i nieposłusznym ciele. Mężczyzna nie może jak dawniej bez przeszkód wyjść po schodach, ponieważ fizyczna powłoka nie słucha jego rozkazów. Ciało jest rozlazłe, wiotkie i pozbawione poczucia koordynacji. Jednak poeta nie użala się nad sobą, nie prosi czytelników o współczucie. Wręcz przeciwnie, sam stwierdza, że ma do siebie i swojego ciała stosunek satyryczny. Jest to z pewnością zjawisko dla niego nowe, niełatwo jest pogodzić się ze starością i przemijaniem. Jednak podmiot liryczny to bardzo mądry człowiek, który wie, że już nie ma odwrotu. Pocieszający dla niego jest fakt, iż mimo swoich niedoskonałości nadal może tworzyć poezję. Ma jeszcze na tyle siły, chęci oraz wyobraźni, nadal potrafi lepić ze słów piękne obrazy. Ale słaby wzrok nie pozwala mu na takie tworzenie, jak dawniej. Osoba mówiąca w wierszu przyznaje, iż posługuje się komputerem, ponieważ na klawiaturze są większe litery, co bardzo ułatwia pracę. Widzimy zatem , że tytuł utworu możemy interpretować w dwojaki sposób. Z jednej strony wiek nowy to starość, niedołężność i bark fizycznej sprawności. Dla człowieka, który miał w sobie pełno wigoru i radości słabość to stan zupełnie obcy, nowy. Tak też mogło być w przypadku poety. Natomiast z drugiej strony nowy wiek należałoby rozumieć jako czas nowych postępów i technologii, czego najlepszych przykładem jest komputer. Nawet tak sędziwy człowiek jak Czesław Miłosz korzystał ze zdobyczy cywilizacji, aby ułatwić sobie życie.

„Wiek nowy” jest poniekąd utworem refleksyjnym, ponieważ poeta opisuje siebie i swoją starość. Można go jednak odnieść to sytuacji życiowej każdego człowieka, bo przecież wszyscy się kiedyś zestarzejemy.