Przystąpienie Polski do Unii Europejskiej - charakterystyka procesu akcesyjnego

Jako akcesję najczęściej rozumie się przystąpienie do jakiejś organizacji. Akcesja Polski do Unii Europejskiej odbywała się stopniowo i trwała dość długo. 

Polska już w latach 90-tych XX wieku rozpoczęła proces polegający na zwiększaniu zależności krajowej gospodarki od gospodarek krajów wchodzących w skład Unii Europejskiej. Wiązało się to głównie z ożywieniem gospodarki, które nastąpiło po przemianach ustrojowych w naszym kraju. 

16 grudnia 1991 roku podpisany został dokument nazwany jako Układ Stowarzyszeniowy między Wspólnotami Europejskimi i innymi państwami członkowskimi a Rzecząpospolitą Polską. Trzy miesiące później w życie weszła jego część związana z handlem między państwami. Od lutego 1994 roku pakt obowiązuje w całości. 

W czerwcu 1993 roku kraje członkowskie Unii Europejskiej złożyły deklarację, w której zobowiązały się do przyjęcia w swoje struktury krajów z Europy Środkowo-Wschodniej po spełnieniu przez nie określonych kryteriów. 

8 kwietnia 1994 roku Polska złożyła formalny wniosek o przyjęcie w skład struktur Unii Europejskiej. Od tej chwili RP oficjalnie stała się krajem pretendującym do członkostwa we Wspólnocie Europejskiej. 

3 października 1996 roku powołany został Urząd Komitetu Integracji Europejskiej mający na celu koordynowanie działań mających na celu integrację Polski z Unią Europejską. 

Niecały rok później, w styczniu 1997 roku Sejm przyjął Narodową Strategię Integracji w której zawarte były podstawowe cele jakie musiała zrealizować Polska w celu przyjęcia w poczet członków Unii Europejskiej.  Działania te miały na celu przyśpieszenie prac związanych z akcesją. 

Polska prowadziła negocjacje z Unia Europejska równolegle z  innymi państwami starającymi się o przyjęcie do Wspólnoty: Cyprem, Czechami, Węgrami, Słowenią i Estonią. 

30 marca 1998 oficjalnie rozpoczął się proces rozszerzania Unii Europejskiej. W tym czasie Polska deklarowała koniec 2002 roku jako gotowość do członkostwa.  Od kwietnia 1999 roku prowadzone były regularne spotkania przedstawicieli władz wspólnoty oraz władz krajów kandydujących. Polski Zespół Negocjacyjny początkowo reprezentowany był przez Jacka Saryusza-Wolskiego, a następnie przez Danutę H?bner. Polska miała do przeprowadzenia negocjacje w 30 obszarach. Zakończyła je w 2002 roku. Ostatni etap negocjacji zakończył się 13 grudnia tego roku. 

9 kwietnia Parlament Europejski przegłosował przyjęcie RP w poczet krajów członkowskich. Pięć dni później zrobiła to Rada Unii Europejskiej. Następnie kraje członkowskie ratyfikowały to postanowienie. 

W dniach 7–8 czerwca 2003 w Polsce odbyło się referendum dotyczące chęci przystąpienia do Unii Europejskiej.  Ponad 77% głosujących opowiedziało się za przystąpieniem. 

1 maja 2004 roku Polska stała się oficjalnym członkiem Unii Europejskiej.