Ból po stracie córki w twórczości Kochanowskiego i Broniewskiego - opracowanie zagadnienia

Żal po stracie bliskiej osoby jest dotkliwy. Ból jest tym większy, im mocniejsza więź z człowiekiem, który odszedł. Kiedy umiera dziecko, rodzice nie potrafią się z faktem, że muszą pochować swojego potomka. Broniewski i Kochanowski - jako ojcowie - przeżyli podobną stratę: tragiczną i niespodziewaną śmierć córki. Swój żal, ogromny smutek i nieopisany ból przelewali na papier. Powstały kunsztowne, refleksyjne dzieła pełne pragnienia odwrócenia czasu i prób przekonania Losu (lub Boga) aby odwrócił bieg historii.

Tren jest antycznym gatunkiem literackim. Utwory zaliczane do trenów były pisane w celu upamiętnienia czynów sławnych osób, charakteryzowały się stylem wzniosłym i patosem. Pierwszym poetą, który opisał bunt po stracie córki, był Jan Kochanowski. Ten renesansowy poeta, wzorując się na antycznym gatunku, napisał cykl „Trenów” (wydane w 1580 roku) opiewających zmarłą, dwuletnią córeczkę, Urszulę. Poeta w tych utworach daje wyraz swojej nerwowości i smutkowi, rezygnuje z maski stoika, aby pokazać odbiorcom jego twórczości zupełnie inną twarz. Cykl trenów, w skład których wchodzi dziewiętnaście utworów, opisuje ból i rozpacz ojca po stracie córki, ogrom jego cierpienia, kłótnie z Bogiem, aby w ostatnich utworach cyklu pogodzić się z Losem.

Niecałe cztery wieki później Władysław Broniewski - współczesny polki poeta - utracił córkę. W przeciwieństwie do Urszuli - córki Kochanowskiego, której poeta poświęca „Treny”, Joanna była dorosłą kobietą, która zatruła się gazem. Cała twórczość Broniewskiego jest inspirowana aktualną sytuacją społeczną i osobistą, w której znajdował się poeta. I tym razem twórca przelewa swoje refleksje, inspirowane odejściem córki, na papier. Poetycki cykl „Anna” został wydany w 1956 roku. Utwory znajdujące się w cyklu często przyjmują formę lirycznego wyznania, podmiot liryczny dzieli się z czytelnikiem swoim bólem, nieudanymi poszukiwanie córki czy pragnieniem spotkania się z nią. Wiersze pisane są kunsztownym stylem artystycznym, występuje w nich bogata metaforyka wzmacniająca dramatyzm utworów. Cykl „Anna” Broniewskiego jest inspirowany renesansowymi „Trenami” Kochanowskiego.