Wojna koreańska (1950-53). Opracowanie

Konflikt koreański toczył się pomiędzy Koreańską Republiką Ludowo-Demokratyczną(KRLD) a Republiką Korei. KRLD była wspomagana przez Chińską Republikę Ludową(ChRL) oraz Związek Sowiecki. Republika Korei była wspierana głównie przez Stany Zjednoczone oraz ONZ.Historia półwyspu koreańskiego jest zagmatwana. Od 1910 roku nad półwyspem koreańskim władzę sprawowała Japonia. Podczas II wojny światowej w 1943 r. na konferencji w Kairze Winston Churchill, Franklin Delano Roosevelt i Czang Kaj-szek podjęli decyzję, że po zakończeniu działań wojennych Korea stanie się niepodległym państwem. Po zakończeniu II wojny światowej półwysep koreański została zajęty - wcześniej wyparto z niego Japończyków -przez dwie armie, w północnej części półwyspu stacjonowali sowieci, a w południowej części Amerykanie. Przyszłość Korei leżała w rękach USA i ZSRR, mocarstwa na konferencji moskiewskiej w grudniu 1945r. uzgodniły między sobą, że powstanie jedno państwo koreańskie, jednak ustalenia sowiecko-amerykańskie załamały się w 1947r. co uniemożliwiło realizację wspólnego projektu utworzenia jednego państwa koreańskiego. W końcu doszło do podziału półwyspu koreańskiego na dwa państwa, 15 sierpnia 1948 roku proklamowano powstanie Republiki Korei ze stolicą w Seulu, której prezydentem został Li Syng Man. Natomiast w północnej części półwyspu 9 września 1948 r. powstała Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna (KRLD), na czele z premierem Kim Ir Senem. Stolicą KRLD stał się Phenian. 

Nowopowstałe państwa koreańskie nie uznawały się, każde z nich dążyło do reprezentowania całej Korei. Zgodnie z rezolucją ONZ sowieci opuścili Koreę w 1948 r., a Amerykanie rok później. Brak obecności w Korei sił największych mocarstw świata stworzył stan nierównowagi. W 1949 r. armia północnokoreańska zaczęła naruszać linię demarkacyjną dzielącą oba koreańskie państwa. 25 czerwca 1950 roku wojska Korei Północnej przekroczyły 38 równoleżnik rozpoczynając wojnę na terytorium Republiką Korei, a której celem było opanowanie całej Korei. 

Wcześnie Kim Ir Sen otrzymał zgodę od ZSRR i ChRL na podjęcie działań wojennych. W obliczu agresji sił komunistycznych prezydent Republiki Korei Li Syng Man zwrócił się o pomoc do ONZ. Odpowiedzią ONZ, na wezwanie Li Syng Mana, była uchwała Rady Bezpieczeństwa z 27 czerwca 1950r. o wysłaniu do Korei sił międzynarodowych, których trzon stanowiła armia USA. Na początku interwencji 24 Dywizja amerykańska dowodzona przez generała William’a Dean’a została zniszczona, co było spowodowane użyciem amerykańskich wojsk stacjonujących w Japonii, a które nie były należycie przygotowane do operacji ofensywnej. Sytuacja uległa zmianie gdy na czele wojsk ONZ stanął generał Douglas Mac Arthur, który poprowadził udaną kontrofensywę zbliżając się we wrześniu 1950 r. do rzeki Jalu, 90% Korei Północnej do 25 października znalazło się pod okupacją amerykańską.

 Gdy Amerykanie przejęli inicjatywę zaczęli myśleć o zjednoczeniu Korei, jednak ich plan zostały uniemożliwione przez Mao Zedonga, przywódcę ChRL. Mao Zedong wprowadził na front 400 tysięczną armię, propagandowo nazywaną ochotniczą. Kontrofensywa chińska zmusiła Amerykanów do cofnięcia się na przedpola Seulu.Nowy dowódca wojsk ONZ generał Matthew Ridgway powstrzymał chińską ofensywę, w lutym 1951 r. odzyskał Seul, a następnie dotarł do południka 38. Wojna koreańska zakończyła się rozejmem podpisanym Phanmundżonie 27 lipca 1953 r. Granicę pomiędzy obydwoma Koreami wyznaczał południk 38.