Opozycja w PRL. 1970 - powstanie polskiej opozycji

Pogłębiający się od połowy lat 70. kryzys budził coraz większe niezadowolenie społeczne w Polsce. Przed wydarzeniami czerwcowymi opór zorganizowany powstawał bardzo nieśmiało. Za pierwszą typową organizację opozycyjną przyjęło się uważać założone w maju 1976 roku Polskie Porozumienie Niepodległościowe. Celem tego tajnego stowarzyszenia (funkcjonującego pod kierownictwem Zdzisława Najdera) było opracowanie metod umożliwiających wywalczenie w przyszłości realnej suwerenności państwa oraz walka o przestrzeganie swobód obywatelskich.

Prawdziwy przełom nastąpił po „Ursusie”. W celu pomocy represjonowanym zawiązał się wówczas Komitet Obrony Robotników. Organizacja ta różniła się znacznie od PPN-u. Nie działała ona bowiem w konspiracji – twórcami KOR-u były osoby znane, posiadając już autorytet i wywodzące się z różnych środowisk opozycyjnych (m.in. Jacek Kuroń, Adam Michnik, Edward Lipiński, Antoni Macierewicz, Jan Lityński, Zbigniew Romaszewski). Grupa ta postanowiła działać legalnie, w oparciu o umowy podpisywane przez PRL i Konstytucję.

Na początkowym etapie prac miała być to organizacja zajmująca się doraźną pomocą pokrzywdzonym w roku 1976. Sądzonym robotnikom starano się zapewnić pomoc prawną i finansową....