Piotr Skarga – biografia, życiorys. Ogólna charakterystyka twórczości

Piotra Skarga (tak naprawdę Piotr Powęski herbu Pawęża) urodził się 2 lutego 1536 roku w Grójcu, zmarł 27 września 1612 w Krakowie. Był jednym z najbardziej znanych w czasach renesansu księdzem, kaznodzieją, teologiem, jezuitą i przy tym pisarzem. To on jako jeden z niewielu księży zapewnił sobie pamięć potomnych również w literaturze. Piotr Skarga urodził się w rodzinie średnio zamożnej szlachty, miał liczne rodzeństwo (dwie siostry i trzech braci).
Piotr Skarga studiował na Akademii Krakowskiej (wydział filologiczny), po czym w 1564 roku uzyskał święcenia i rozpoczął pracę przy katedrze św. Jana w Warszawie. W stolicy Wiecznego Miasta, do którego wybrał się w roku 1569 wstąpił do zakonu jezuitów. Zajął też zaszczytne stanowisko rektora Akademii Wileńskiej. Jego kazania cieszyły się tak wielką popularnością, że niedługo potem został nadwornym kaznodzieją samego króla Zygmunta III Wazy. Funkcję tę pełnił do końca życia. Pochowany został w kościele św. Piotra i Pawła w Krakowie.

Piotra Skarga był jednym z najwybitniejszych ludzi swoich czasów. Znany był przede wszystkim ze swoich kazań o ojczyźnie-matce, którą trzeba ratować przed zatonięciem. Jego najsłynniejsze kazania to: „Wzywanie do pokuty obywatelów...