Jan Kochanowski „Pieśń IX” („Nie porzucaj nadzieje”) - interpretacja i analiza pieśni

Pieśń IX o incipicie „Nie porzucaj nadzieje” porusza tematykę filozoficzną. Wyraźnie odwołuje się do dorobku stoików, co świadczy o jej renesansowym charakterze. Zarówno wymowa utworu jak i jego forma są charakterystyczne dla twórczości Kochanowskiego. Znajdziemy tu idee stoickie, połączone z etyką chrześcijańską, odwołania do starożytnej mitologii, wysoki poziom artystyczny oraz regularny wiersz sylabiczny.

Pieśń IX została napisana wierszem stroficznym. Każda strofa ma identyczną, czterowersową budowę. Pierwsze wersy zawierają po siedem sylab, a dwa następne po jedenaście. Układ rymów jest parzysty. Wiersz jest melodyjny, łatwo wpada w ucho, choć współczesnemu odbiorcy pewne kłopoty może nastręczać język utworu.

Wiersz nie przynosi trudności interpretacyjnych. Podmiot liryczny zwraca się wprost do odbiorcy. Już w pierwszej strofie została zawarta zasadnicza myśl utworu:

 „Nie porzucaj nadzieje,
jakoć się kolwiek dzieje”.

Nie jest to odniesienie do jakiejś konkretnej sytuacji, ale ogólne zalecenie, maksyma życiowa, która powinna człowiekowi towarzyszyć zawsze, niezależnie od tego, co go w życiu spotka. Poeta uchwycił tu prawdę dotyczącą ludzkiego życia. Jest ono...