Mikołaj Sęp-Szarzyński „Sonety” - „Sonet III” - interpretacja, opracowanie sonetu

Chociaż Mikołaj Sęp Szarzyński żył na przełomie renesansu i baroku, to jego twórczość jest  przyporządkowywana do tej drugiej epoki. Jego wiersze są utworami skomplikowanymi, obfitującymi w wytworne środki wyrazu. Tematem sześciu zachowanych sonetów było ludzkie życie, odniesienie go do Boga i wieczności. Przyjrzyjmy się teraz trzeciemu utworowi z tego zbioru.

Sonet poświęcony został Najświętszej Pannie, czyli Matce Boskiej. Podmiot liryczny jest pod wielkim wrażeniem jej osoby. Bardzo silnie oddziałuje na niego to, że jej serca nie zepsuła pokora (być może chodzi o „zagłuszenie” boskości), skromność nie została zasłonięta przez godność. Postawę taką możemy uznać za wzór idealnego życia. Ja mówiące dostrzega także paradoks tkwiący w tym, że Matka Boska urodziła swego Stworzyciela.

Druga strofa przedstawia Maryję jako postać, która „starła głowę okrutnego smoka”. Jest to oczywiście symbol szatana przelewającego na świat swój jad (grzech). Matka Boska miała bardzo wielki udział w dziele zbawienia -to przecież ona urodziła Jezusa i strzegła go w dzieciństwie. W zamian za swoje zasługi została wraz z ciałem wzięta do nieba.

Dwie ostatnie strofy stanowią gorącą prośbę do Matki Boskiej, by...