Stary Testament - Przymierze Boga z Abrahamem - interpretacja, streszczenie, znaczenie

O przymierzu Boga z Abrahamem czytamy w II części Księgi Rodzaju (17, 1). Mężczyzna przed zawarciem przymierza nosił imię Abram.

Abram był bardzo dobrym sługą Bożym. Żył uczciwie i spokojnie razem ze swoją żoną, Sarą. Gdy miał dziewięćdziesiąt dziewięć lat, ukazał mu się Bóg i przemówił do niego. Rozkazał, aby był on wiernym i oddanym wyznawcą, aby nadal jego serce było czyste i nieskazitelne. W zamian chciał zawrzeć przymierze z człowiekiem i dać ochronę całej jego rodzinie. Zawarcie przymierza oznaczało też, iż Abram miał się w przyszłości stać ojcem wszystkich narodów, a jego potomstwo miało być niezliczone.

Początkowo mężczyzna nie uwierzył Bogu, uważał, iż jest za stary, aby zostać ojcem. Pan jednak przekonywał go, że to wszystko już wkrótce się spełni. Przymierze zawarte między Bogiem i Abramem miało być nierozerwalne i wieczne, przechodzić z pokolenia na pokolenie i zapewniać potomstwu łaskę Bożą. Jednocześnie Pan oddał w jego opiekę Kanaan i nakazał sprawować Abramowi sprawiedliwe rządy. Wtedy też nastąpiła zmiana imienia mężczyzny. Bóg zadecydował, że po zawarciu przymierza sługa miał nazywać się Abraham. Bardzo ważnym warunkiem przymierza miał być akt obrzezania. Każde dziecko, które przyjdzie na świat w rodzinie Abrahama, musiało być obrzezane, też wszyscy słudzy i bliscy rodziny. Jeżeli któryś z męskich potomków nie zostanie obrzezany, natychmiast należy go usnąć z rodu, ponieważ będzie to oznaczało zerwanie przymierza z Bogiem. Następnie Bóg pobłogosławił żonę Abrahama i obiecał im raz jeszcze liczne potomstwo. Wola Pana wkrótce się spełniła i mężczyzna doczekał się synów. Od tamtej pory ród Abrahama służył Bogu, a Pan błogosławił mu.

Przymierze z Abrahamem było pierwszym przymierzem, które zawarte zostało pomiędzy Bogiem i człowiekiem. Dało ono początek stworzeniu wspólnoty, która dbała o zachowanie praw moralnych i przestrzeganie zasad nałożonych przez Boga. Pan opiekował się ludźmi, oni w zamian byli Mu posłuszni i wykonywali Jego polecenia. Wówczas też wykształcił się zwyczaj obrzezania chłopców i mężczyzn. Stanowiło to wypełnianie woli Boga i okazanie mu posłuszeństwa. Warto dodać, iż sam Jezus Chrystus był obrzezany, a sama tradycja obrzezania istnieje to dziś, zwłaszcza wśród wyznawców judaizmu.