Encyklika Jana Pawła II Laborem exercens. Opracowanie

Encyklika Laborem exercens została ogłoszona przez papieża Jana Pawła II 14. września 1981 roku, należy do gatunku encyklik społecznych. We wstępie Ojciec Święty podkreślił, iż chce poświęcić uwagę człowiekowi w kontekście jego pracy, która stanowi przecież trzon i fundament życia człowieka. Wymienił obowiązki, które człowiek powinien wypełniać, między innymi ciągłe rozwijanie się w preferowanej dziedzinie, w zakresie kultury, moralności, techniki. Opowiedział się także za automatyzacją życia, chociaż z zachowaniem godności i człowieczeństwa. Uważa, że praca uszlachetnia człowieka, dlatego ma bardzo pozytywny i twórczy charakter. Nie ważne, jaką pracę przyjdzie człowiekowi wykonywać, najważniejsze, by pracował, gdyż wtedy będzie w pełni osobą. Ponadto poprzez pracę człowiek spotyka Boga, poniekąd zrównuje się z Nim w dziele stworzenia, oddając mu tym samym hołd i cześć. Praca, zdaniem papieża, jest bardzo ważnym aspektem ze względu na jej utylitarny charakter dla społeczeństwa, rodziny, bliźniego. Wskazuje na rodzinę, która powinna być pierwszą, ale jakże ważną i trudną szkołą pracy dla każdego człowieka.

Papież wskazuje trzy podstawowe tematy, które traktują o warunkach pracy w świetle chrześcijańskiego sensu pracy. Pierwsza kwestia dotyczy ,,pracodawcy pośredniego”, który podpisuje umowę z pracownikiem, niestety niejako poza umową kryje się wiele założeń i warunków, na które ani pracownik, ani pracodawca nie mają wpływu, a które wpływają na treść i charakter wykonywanej pracy. Drugim problemem jest miejsce pracy oraz kapitalizm, który w gruncie rzeczy prowadzi do uprzedmiotowienia człowieka, który następnie staje się tylko narzędziem w rękach państwa.

Encyklika ta rozwija temat duchowego wymiaru pracy ludzkiej, która jest obowiązkiem wszystkich ludzi, zwłaszcza w zmieniającym się świecie, który stoi u progu zmian ekonomicznych i technologicznych.