Jaki jest twój stosunek do postu i wyrzeczenia? Wypracowanie

Moim zdaniem post i wiążące się z tym wyrzeczenia są czymś bardzo budującym i w szczególny sposób oczyszczającym duszę człowieka. 

W codziennym życiu napotykamy wiele różnorodnych pokus, którym bardzo często ulegamy. Szczególnie niebezpieczne dla duchowości jest zwracanie się ku materialnym aspektom życia, ponieważ zaślepienie nimi powoduje odwrócenie się od świata, ludzi, Boga oraz hamuje rozwój wewnętrzny człowieka.

Wielokrotnie człowiek potyka się, błądzi, grzeszy, bo choć stworzony na obraz o podobieństwo Boga, daleki jest od ideału i świętości. Ale najważniejsze jest podnoszenie się z upadków tak, jak Jezus trzykrotnie podnosił się razem z niewyobrażalnie ciążącym Mu drewnem krzyża i krzyżem grzechów ludzkości. Jedną z form podźwignięcia się z  ziemi może być właśnie post.

Jeśli człowiek w swej słabości i skłonności do ulegania pokusom jest w stanie wnieść się na wyżyny duchowe i odmówić sobie tego, co sprawia przede wszystkim przyjemność ciału, wtedy zasłużyć może na Bożą łaskę i przychylność.

Według mnie najważniejszym czasem, kiedy każdy praktykujący katolik powinien dokonać oczyszczenia jest okres poprzedzający Wielkanoc, czyli Wielki Post. Wyrzeczenie się wtedy rzeczy, które są dla nas odskocznią od trudów życia oraz próbą uczynienia swego postępowania lepszym, pomogą godnie przyjąć do siebie tajemnicę Zmartwychwstania.

Pan Jezus wyrzekł się siebie dla nas wszystkich. Przyjął brzemię, jakim była wola Ojca, który zdecydował, że Jego Syn, Bóg-człowiek, odda życie, by mogły zostać otwarte na zawsze bramy nieba. Zbawiciel wyrzekł się życia ziemskiego, by zapewnić ludziom życie u boku Ojca, a samemu zasiąść po Jego prawicy.

Jeśli chcemy naśladować Chrystusa w Jego pokornym zachowaniu, należy stosować niekiedy samodyscyplinę wewnętrzną i za pomocą doskonałego narzędzia, jakim jest post, pokazać Bogu, że potrafi się żyć wbrew ciału, cielesności, bycia ułomnym i słabym, że umie się przezwyciężać swoje własne instynkty.