Ewangelia wg św. Mateusza - Kazanie na Górze - streszczenie, interpretacja

Kazanie na Górze jest jednym z najważniejszych fragmentów Ewangelii św. Mateusza (5,1 – 7,28). Według tradycji odbyło się ono na Górze Błogosławieństw, która znajduje się na północnym brzegu Jeziora Genezaret, nieopodal miejscowości Kafarnaum. Dzisiejsi badacze uważają, że forma tej mowy nie była taka, jaką przedstawia ją św. Mateusz. Twierdzą oni raczej, iż Ewangelista dokonał kompilacji różnych przemów Jezusa.

Tekst Kazania rozpoczyna się od ośmiu błogosławieństw, w których Chrystus błogosławi: ubogich w duchu, smutnych, cichych, spragnionych sprawiedliwości, miłosiernych, ludzi czystego serca, wprowadzających pokój, cierpiących prześladowania oraz ludzi prześladowanych ze względu na wiarę w Jezusa. Syn Boży mówi o tym, że wszelkie cierpienia i trudności życia doczesnego zostaną wynagrodzone osobom pokładającym swą nadzieję w Bogu.

Następnie Jezus zwraca się do swoich uczniów (dzisiaj można uważać, że Jego uczniem jest każdy, kto wierzy w naukę Chrystusa), by nieśli światło swej wiedzy innym ludziom.

Później Syn Boży podjął temat prawa. Najpierw zwrócił się do swych wybrańców, mówiąc do nich, że ich sprawiedliwość powinna być większa niż sprawiedliwość...