Nowy Testament - Ewangelia wg św. Mateusza - opracowanie, interpretacja

Ewangelia św. Mateusza jest księgą otwierającą Nowy Testament w chrześcijańskim Piśmie Świętym. Przez długi czas uważano, iż tekst ten powstał już osiem lat po śmierci Zbawiciela. Jednakże dzisiaj badacze twierdzą, że najprawdopodobniej miało to miejsce w okresie między 80 a 90 r. n.e., na terenie dzisiejszej Syrii. Tak więc współcześnie za najstarszą Ewangelię uznaje się relację św. Marka (wcześniej traktowano ją jako streszczenie dzieła św. Mateusza).

Ewangelia św. Mateusza należy do grona trzech Ewangelii synoptycznych, czyli podobnych pod względem opisywanych wydarzeń i sposobu ich przedstawiania. Dwie pozostałe to Ewangelia św. Łukasza oraz Ewangelia św. Marka.

Tekst Ewangelii św. Mateusza zazwyczaj dzieli się na cztery części. Pierwsza z nich opisuje narodzenie i dzieciństwo Jezusa Chrystusa (1-2). Druga stanowi relację z działań syna Jana Chrzciciela oraz przygotowań Jezusa do nauczania (3-4,11). Trzecia jest opisem działalności Jezusa w Galilei (4,12-20,16). Natomiast ostatnia poświęcona została działalności Zbawiciela w Galilei oraz Jego męce i zmartwychwstaniu (20,17-28). Wszystkie z nich obfitują w wydarzenia z ziemskiego życia Syna Bożego. Jednakże za szczególnie ważne fragmenty Ewangelii św. Mateusza można uznać pięć mów, które wygłasza Jezus – Kazanie na Górze (5,3-7,29), mowę misyjną (10, 5-42), mowę o Królestwie Niebieskim i przypowieści (13,1-52), mowę do uczniów o życiu wspólnoty (18,1-35) oraz mowę przeciw uczonym w piśmie i o Sądzie Ostatecznym (23,1-25,46).

Bardzo ważny w Ewangelii św. Mateusza jest fakt, iż została ona skomponowana w ten sposób, by jak najwięcej proroctw ze Starego Testamentu znalazło w niej swoje potwierdzenie. Pojawiają się tu więc m.in. fragmenty proroctw Izajasza [(4,15-16), (12,18-20) oraz (15,8-9)]. Natomiast wszystkich cytatów ze Starego Testamentu jest ok. 60. Dodatkowo  tekst św. Matusza ma bardzo wielką wartość teologiczną, jego relacja nie ogranicza się do podawania faktów, ale także interpretacji i wyjaśnień. Szczególnie dużo miejsca poświęcone zostało rozwinięciu przypowieści opowiadanych przez Jezusa, które następnie są wyjaśniane w formie dialogu Zbawiciela z uczniami. Ich alegoryczność mogłaby ulec rozmyciu wraz z upływem czasu, jednakże konkretny i rzeczowy komentarz autora powoduje, że nadal są czytelne i zrozumiałe.

Trudno jest interpretować Ewangelię. Być może jest to nawet zadanie niemożliwe. Jednak odnośnie tekstu św. Mateusza można mieć pewność, że autor skupił się przede wszystkim na nauczaniu Jezusa Chrystusa, poświęcając nieco mniej miejsca innym rzeczom, które można odnaleźć chociażby u św. Jana. Relacja św. Mateusza jest prosta, rzeczowa i opatrzona niezbędnymi komentarzami. Fakty te czynią ten tekst niezwykle wartościowym oraz pomocnym w szerzeniu wiary chrześcijańskiej.