Liberalizm socjalny, socjalliberalizm - definicja, charakterystyka, przykłady

Socjalliberalizm, inaczej liberalizm socjalny, jest doktryną polityczną zapoczątkowaną przez Leonarda Hobhouse’a. Głosi ona wolność i prawo jednostki do wyznawania własnych poglądów, a także wolność obyczajów, a w gospodarce wyznaje interwencjonizm państwowy.

Podstawowe postulaty socjalliberalizmu to: prywatyzacja, rozdział Kościoła od państwa, szeroko zakrojona polityka socjalna i liberalizm kulturowy. Socjalliberalizm dopuszcza więc hazard, aborcję, prostytucję itd. Wspiera mniejszości seksualne i walczy o prawa mniejszości narodowych, etnicznych i rasowych. Socjalliberalizm daje szansę wszystkim ludziom, bez względu na status majątkowy, pochodzenie i kolor skóry. Jest bardzo liberalny w obyczajach i dąży do usatysfakcjonowania wszystkich grup społecznych.

Zwolennicy socjalliberalizmu wierzą w państwo – ma ono gwarantować obywatelom dobrobyt i pokój. Państwo ma obowiązek zapewniać minimalne dobra socjalne, edukacje i szkolnictwo. Obywatel ma czuć się bezpiecznie, ponieważ zapewnia mu się podstawowe środki do życia. Tym samym państwo staje się odpowiedzialne za ewentualną biedę obywatela.

Socjalliberałowie dopuszczając prywatyzację, ale musi być ona ograniczona i kontrolowana przez państwo (prywatyzacja częściowa, gdyż państwo musi mieć prawo ingerencji w niektóre struktury gospodarki). Kwestie podatkowe są elastycznie dopasowane do życia i działalności obywateli.

Jak każdy liberalizm, tak i socjalliberalizm czerpie garściami z myśli swojego prekursora Johna Locke’a. Socjalliberalizm stanowi syntezę liberalizmu i socjalizmu, z jednej strony korzysta z dorobku socjalizmu, z drugiej zaś – czerpie z myśli liberałów. Partie i ugrupowania socjalliberalne widoczne są na całym świecie i zyskują szerokie poparcie ze względu na ukierunkowanie na obywatela, który nie jest skrępowany nakazami i zakazami, jak to ma miejsce w innych ustrojach socjalistycznych.

Przykładami partii socjalliberalnych są – w Polsce – Partia Demokratyczna, Stronnictwo Demokratyczne, w Szwecji – Ludowa Partia Liberałów, w Niemczech – Wolna Partia Demokratyczna, we Francji – Ruch Demokratyczny, a w USA – Partia Demokratyczna.